അലീനയുടെ വേര്‍പാട് ജാസ്മിനെ വല്ലാതെ തളർത്തി. നാലഞ്ചുനാള്‍ അവള്‍ ശരിക്ക് ആഹാരംപോലും കഴിച്ചില്ല. കണ്ണടച്ചാലും തുറന്നാലും മുറിക്കുള്ളിൽ കൂനിക്കൂടിയിരിക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ മുഖമായിരുന്നു മനസില്‍. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടിയും ഭീതിപടര്‍ന്ന മുഖവുമായി മുറിയുടെ കോണില്‍ ഭയന്നുവിറച്ചിരിക്കുന്ന ആ ദൃശ്യം എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഹൃദയത്തില്‍നിന്നു പിഴുതെറിയാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.

ഈപ്പന്‍റെ പീഢനമേറ്റല്ലേ ചേച്ചി മരിച്ചത്? ഒരുപാട് ഉപദ്രവിച്ചുകാണും.
വേദന സഹിച്ച്, കണ്ണീരൊഴുക്കി എത്ര ദിവസം ചേച്ചി പട്ടിണി കിടന്നുകാണും?
മരിച്ചുപോകണമെന്ന് ഈപ്പന്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചുകാണും.
സമയത്ത് ആഹാരവും ചികിത്സയും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ ചേച്ചി മരിക്കില്ലായിരുന്നു. ഈപ്പന്‍ കഴുത്തുഞെരിച്ചു കൊന്നതല്ലെന്നാരു കണ്ടു? ആരുമില്ലല്ലോ ചോദിക്കാനും പറയാനും.

കരഞ്ഞു കാലുപിടിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടും ടോണി അവളെ ആശുപത്രിയിലാക്കാൻ ഒന്ന് വന്നില്ലല്ലോ ! നീചൻ !
ടോണിയുടെ പപ്പ മരിച്ചപ്പോള്‍ ആ കുടുംബത്തെ സംരക്ഷിച്ചത് തന്‍റെ പപ്പയാണെന്നു ടോണിക്കറിയാം. എന്തുമാത്രം സാമ്പത്തിക സഹായം ചെയ്തു. സ്വന്തം മകനെപ്പോലെ സ്നേഹിച്ചു, ലാളിച്ചു, കൂടെ കൊണ്ടുനടന്നു. മടിയിലിരുത്തി കഥകൾ പറഞ്ഞു സന്തോഷിപ്പിച്ചു . എന്നിട്ടും താനൊരു സാഹായം ചോദിച്ചുചെന്നപ്പോള്‍ നിഷ്കരുണം തള്ളിയില്ലേ ആ മനുഷ്യൻ ! ചേച്ചിയുടെ മൃതദേഹം അവസാനമായി ഒന്നു കാണണമെന്നു പോലും അയാൾക്ക്‌ തോന്നിയില്ലല്ലോ . അത്രേയുള്ളൂ ബന്ധങ്ങള്‍ക്കു വില.
വരാന്തയിലെ തൂണില്‍ ചാരി വിദൂരതയിലേക്കു കണ്ണുംനട്ട് ഓരോന്നാലോചിക്കുകയായിരുന്നു ജാസ്മിന്‍.
“മോളേ”
അടുക്കളയില്‍നിന്ന് മേരിക്കുട്ടിയുടെ വിളി കേട്ടതും ജാസ്മിന്‍ ചിന്തയില്‍ നിന്നുണര്‍ന്നു.
മിഴിക്കോണുകളിലെ കണ്ണീര്‍ തുടച്ചിട്ട് വേഗം അവള്‍ അകത്തേക്കു ചെന്നു.
അടുക്കളയില്‍ പച്ചക്കറി അരിയുകയായിരുന്നു മേരിക്കുട്ടി.
“എന്താമ്മേ…?”
പിന്നിൽ നിന്ന് അമ്മയുടെ കഴുത്തിൽ കൈചുറ്റി ചേർന്നു നിന്ന് കൊണ്ടു അവൾ ചോദിച്ചു.
”നീ കരയുവായിരുന്നോ പുറത്തു നിന്ന് ?”
”ഏയ് ” അവൾ അമ്മയുടെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം നൽകി.
“പുത്തന്‍പുരയ്ക്കലെ ജയിംസിനെ നീ അറിയില്ലേ?” പച്ചക്കറി അരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ മേരിക്കുട്ടി ചോദിച്ചു.
”അതെന്തു ചോദ്യാ . എന്റെ കൂടെ വേദപാഠം പഠിപ്പിക്കുന്ന ആളല്ലേ . പോരെങ്കിൽ വായനശാലയുടെ സെക്രട്ടറിയുമാ . ഞാൻ പ്രസിഡന്റും . അപ്പം പിന്നെ അറിയാണ്ടിരിക്കുമോ ?”
“അവന്‍ ആളെങ്ങനാ?”
“നല്ല മനുഷ്യനാ. എന്തേ?”
തെല്ലു നേരം ഒന്നു മിണ്ടാതെ നിന്നു, മേരിക്കുട്ടി. പിന്നെ പറഞ്ഞു.
“ശേഖരപിള്ള നിനക്കൊരു കല്യാണാലോചനയുമായി ഇന്നിവിടെ വന്നിരുന്നു. ജയിംസിന്‍റെ വീട്ടുകാരു പറഞ്ഞുവിട്ടതാ. കേട്ടിടത്തോളം നല്ല കുടുംബക്കാരാന്നു തോന്നി. പഴേ തറവാട്ടുകാരാ. ഇഷ്ടം പോലെ സ്വത്തും ഒണ്ട്.”
അമ്മ പറഞ്ഞു വരുന്നത് എന്താണെന്നു ജാസ്മിന് പിടി കിട്ടി.അവൾക്ക് ചിരിവന്നുപോയി!
ജയിംസിന് തന്നോട് പ്രേമം തോന്നിക്കാണും.
എത്രകാലത്തേക്കു കാണും ഈ സ്നേഹം?
കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒന്നോ രണ്ടോ വര്‍ഷം! അതു കഴിയുമ്പോള്‍ ചേച്ചിക്കുണ്ടായ അനുഭവമല്ലേ തനിക്കും ഉണ്ടാകാന്‍ പോകുന്നത്? ആണുങ്ങളെ ഒന്നിനെയും വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊള്ളില്ല.
ഒരിക്കലും പിരിയില്ലെന്നു വാക്കുതന്ന ടോണി ഒരു നിമിഷംകൊണ്ടു തന്നെ പിഴുതു ദൂരെ എറിഞ്ഞില്ലേ? തനിക്ക് പറയാനുള്ളത് കേൾക്കാൻ പോലും സന്മനസ് കാണിച്ചില്ലല്ലോ അയാൾ .
വേണ്ട…
ഈ ജന്മത്തില്‍ തനിക്കിനിയൊരു വിവാഹമേ വേണ്ട. ജയിംസ് മറ്റാരെയെങ്കിലും കല്യാണം കഴിച്ചു സുഖമായി ജീവിക്കട്ടെ. അവൾ മനസിൽ പറഞ്ഞു .
“നീയെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തേ?”
“പിള്ളച്ചേട്ടനോട് കല്യാണക്കേസുമായി ഇനി ഇങ്ങോട്ടു വരണ്ടാന്നു പറഞ്ഞേക്ക്.”
മേരിക്കുട്ടി തിരിഞ്ഞിട്ട് അവളെ അമർഷത്തോടെ നോക്കികൊണ്ടു ചോദിച്ചു .
“പിന്നെന്തു ചെയ്യാനാ നിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യം? സന്യസിക്കാനോ? വയസാംകാലത്ത് നിന്നെ നോക്കാൻ ആരാ കൊച്ചേ ഉള്ളത് ?”
“ആരും നോക്കാനില്ലെങ്കില്‍ അഗതിമന്ദിരത്തില്‍ പോയി കിടക്കും.”
“തര്‍ക്കുത്തരം മാത്രമേ നിന്റെ വായീന്നു വരൂ!” മേരിക്കുട്ടി ദേഷ്യപ്പെട്ടു. “നിനക്കു നല്ലൊരു കുടുംബജീവിതം ഉണ്ടായിക്കാണാന്‍ എനിക്കാഗ്രഹമില്ലേ മോളേ? എനിക്കു നീയല്ലാതെ ഇനി ആരാ ഉള്ളത്?”
“ചേച്ചീടെ കുടുംബജീവിതം അമ്മ കണ്ടതല്ലേ? അങ്ങനൊരനുഭവമാ എനിക്കും ഉണ്ടാകുന്നതെങ്കിലോ?”
“ഒരാള്‍ക്കങ്ങനെ പറ്റിന്നു വച്ച് എല്ലാ ആണുങ്ങളും മോശമാന്നു ചിന്തിക്കരുത്.”
“ഞാന്‍ മനസമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കുന്നതു കാണാനാണമ്മയുടെ ആഗ്രഹമെങ്കില്‍ അമ്മ ഒരു കാര്യം ചെയ്യണം. കല്യാണക്കാര്യം മാത്രം എന്നോടു പറയരുത്.”
“ഇത്ര രോഷം കൊള്ളാന്‍ മാത്രം എന്താ ഉണ്ടായേ? ജയിംസിനെ നിനക്കിഷ്ടമില്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട. വേറെ ആലോചിക്കാം.”
“ജയിംസിനെ എനിക്കറിയാം. നല്ല മനുഷ്യനാ . മനസുനിറയെ സ്നേഹവുമുണ്ട്. കാഴ്ചക്കും സുന്ദരനാ .പക്ഷേ… കല്യാണം കഴിഞ്ഞു കുറച്ചുനാള് കഴിയുമ്പം ഈ സ്നേഹവും അടുപ്പവുമൊക്കെ അങ്ങ് പോകും അമ്മെ .പിന്നെ ഭാര്യ ഒരു ബാധ്യതയായിട്ടു തോന്നും ഈ പറയുന്നവർക്കൊക്കെ . വേണ്ട.. അതാലോചിക്കണ്ട… ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കുന്നില്ല .”
“ഭര്‍ത്താവ്, കുട്ടികള്‍, കുടുംബം എന്നൊക്കെ പറയുന്നതല്ലേ മോളേ ഒരു സ്ത്രീയുടെ സന്തോഷം? ഇപ്പം കല്യാണം വേണ്ടാന്നു തോന്നിയാലും കുറച്ചു കഴിയുമ്പം അതു തെറ്റായിപ്പോയീന്നു തോന്നും. ഒരമ്മയാകാനും കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കാനുമുള്ള മോഹം നിനക്കില്ലേ?”
ആ വാചകം ജാസ്മിന്റെ മനസിൽ തറച്ചു .എല്ലാ സ്ത്രീകളേയുംപോലെ തനിക്കും ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കാനും ഓമനിച്ചു വളര്‍ത്താനും. അത് ടോണിയുടെ കുഞ്ഞായിരിക്കണമെന്നും ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷേ…ടോണിയുമായുള്ള സ്നേഹബന്ധം മുറിഞ്ഞതോടെ ആ ആഗ്രഹം മനസിന്റെ കോണിൽ കുഴിച്ചുമൂടി . ഇപ്പോൾ മനസ് ശൂന്യമാണ് .

“നിന്‍റെ കല്യാണം നടന്നുകണ്ടെങ്കിലേ ഈ അമ്മയുടെ മനസിലെ തീയണയൂ മോളേ…! ഒരുപാട് ദുഃഖം അനുഭവിച്ചില്ലേ ഈ അമ്മ. ഇനിയെങ്കിലും ഈ അമ്മയ്ക്ക് സന്തോഷിക്കാന്‍ നീ ഒരവസരം താ…”
ജാസ്മിന്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കീഴ്പോട്ടു നോക്കി നിന്നതേയുള്ളൂ.
ഇടയ്ക്കു മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കിയപ്പോള്‍ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലെ യാചനാഭാവം അവള്‍ കണ്ടു.
“അമ്മയ്ക്കെന്നോടു ദേഷ്യം തോന്നുന്നുണ്ടോ?”
“ഒരമ്മയുടെ മനസിലെ പ്രയാസോം വേദനേം അറിയണമെങ്കിൽ നീയൊരമ്മയാകാണം “
മേരിക്കുട്ടിയുടെ ശബ്ദം ഇടറിയത് ജാസ്മിന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവള്‍ക്കു പ്രയാസം തോന്നി.
അമ്മയെ വേദനിപ്പിച്ച് താനൊറ്റയ്ക്കു ജീവിക്കുന്നത് ആര്‍ക്കുവേണ്ടിയാണ്?
ജയിംസിനെ തനിക്ക് നന്നായി അറിയാം.
കാണാന്‍ സുന്ദരനാണ്. വിദ്യാഭ്യാസവുമുണ്ട്. ഇന്നുവരെ തന്നോടു മാന്യമായിട്ടേ അയാള്‍ പെരുമാറിയിട്ടുള്ളൂ! അയാളുടെ മനസില്‍ ഇങ്ങനൊയൊരാഗ്രഹമുണ്ടെന്ന് ഒരിക്കല്‍പ്പോലും സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുമില്ല .ശൃംഗാര ഭാവത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു പോലുമില്ല .
തന്‍റെ സൗന്ദര്യം കണ്ടുള്ള അഭിനിവേശമാണോ അയാള്‍ക്ക്? അതോ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നുടലെടുത്ത ആത്മാര്‍ത്ഥ സ്നേഹമോ?
അവളുടെ ചിന്തകള്‍ പലവഴിക്കും പാഞ്ഞു .
“ആലോചിക്കാനൊന്നുമില്ല മോളേ. നിനക്കു നല്ലൊരു ഭാവിയുണ്ടായിക്കാണാന്‍ അമ്മയ്ക്കാഗ്രഹമുണ്ടായിട്ടു പറഞ്ഞതാ.”
അവൾ മൗനം ദീക്ഷിച്ചതേയുള്ളൂ.
മേരിക്കുട്ടി പിന്നെയും കുറെ ഉപദേശിക്കുകയും ഗുണദോഷിക്കുകയും ചെയ്തു.
മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ ജാസ്മിന്‍ വേഗം അവിടെനിന്നെണീറ്റു പോയി.

സന്ധ്യമയങ്ങിയപ്പോള്‍ ശേഖരപിള്ള വീണ്ടും വന്നു. മേരിക്കുട്ടിയും ജാസ്മിനുമുണ്ടായിരുന്നു വീട്ടില്‍.
കുശലാന്വേഷങ്ങൾക്കു ശേഷം , ചവച്ചരച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന മുറുക്കാന്‍ കൈവിരലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ മുറ്റത്തേക്കു നീട്ടിയൊന്നു തുപ്പിയിട്ടു ശേഖരപിള്ള ജാസ്മിനെ നോക്കി.
“ഞാന്‍ രാവിലെ മോളുടെ അമ്മയോട് ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു. അമ്മ പറഞ്ഞായിരുന്നോ ?”
”ഉം ”
“അവര്‍ക്കു വലിയ താല്പര്യമാ . പ്രത്യേകിച്ച് ജയിംസിന് . വേറെ ഒരുപാട് ആലോചനകളു വരുന്നുണ്ട്. ഇവിടുത്തെ തീരുമാനമറിഞ്ഞിട്ടു വേറെ നോക്കിയാൽ മതീന്നാ അവരുടെ പ്ലാൻ ” ഒന്നു നിറുത്തിയിട്ടു പിള്ള തുടര്‍ന്നു. ”പുത്തന്‍പുരയ്ക്കല്‍കാരു പഴേ തറവാട്ടുകാരാ. പത്തിരുപത്തഞ്ച് ഏക്കർ ഭൂസ്വത്തുണ്ട്. രണ്ടാണും ഒരു പെണ്ണുമേ ഉള്ളൂ . ഇപ്പഴത്തെ സ്ഥിതിയനുസരിച്ച് ഒരു പത്തമ്പത് ലക്ഷം രൂപ സ്ത്രീധനം മേടിച്ചു കെട്ടാന്‍ ഒരു പ്രയാസോം ഇല്ല. പക്ഷേ മോളുടെ കാര്യത്തില്‍ അവരൊന്നും ഡിമാൻഡ് ചെയ്യുന്നില്ല. ഇഷ്ടമുള്ളതു കൊടുത്താല്‍ മതീന്ന് പറഞ്ഞു . ഇനി ഒന്നും കൊടുത്തില്ലേലും കുഴപ്പമില്ല . മോളെക്കുറിച്ചു ഈ നാട്ടിൽ എല്ലാർക്കും വലിയ മതിപ്പാണല്ലോ. പള്ളേലെ വികാരിയച്ചനും മോളെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്തു. ജയിംസിന്റെ അപ്പൻ കഴിഞ്ഞവർഷം പള്ളിയിലെ കൈക്കാരനായിരുന്നല്ലോ ” .
ജാസ്മിന്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
പുത്തന്‍പുരയ്ക്കല്‍ വീടിനെക്കുറിച്ചുള്ള വര്‍ണ്ണനകള്‍ തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു ശേഖരപിള്ള. ഒടുവിൽ ചോദിച്ചു.
“ഞാനെന്നാ പറയണം അവരോട്?”
ജാസ്മിന്‍ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
മേരിക്കുട്ടി പറഞ്ഞു:
“കല്യാണംന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ആലോചിച്ചു തീരുമാനിക്കേണ്ട കാര്യമല്ലേ പിള്ളചേട്ടാ . ഒന്ന് രണ്ടു ദിവസത്തിനകം തീരുമാനം പറയാന്നു പറ.”
“അവര്‍ക്ക് എത്രയും പെട്ടെന്നു നടത്തണമെന്നാ പ്ലാന്‍.”
“എങ്കില്‍ വേറെ ആലോചിച്ചോളാന്‍ പറ…”
എടുത്തടിച്ചപോലെ ജാസ്മിൻ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അകത്തേക്കു കയറിപ്പോയി.
ശേഖരപിള്ള മേരിക്കുട്ടിയെ നോക്കി സ്വരം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.
“കുഞ്ഞിന് ഈ ആലോചന ഇഷ്ടമല്ലേ?”
“ഇഷ്ടമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല. അവളൊരു പ്രത്യേക സ്വഭാവക്കാരിയാ. സാവകാശം ഞാനവളോട് കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചുകൊള്ളാം .”
”ഈ ആഴ്ച തന്നെ തീരുമാനം പറയണം ”
”ഉം”
ശേഖരപിള്ള പോയപ്പോൾ മേരിക്കുട്ടി മുറിയില്‍ ചെന്ന് ജാസ്മിനെ അനുനയിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കി.
ജാസ്മിന്‍ തീരുമാനം പറയാതെ മൗനമായി ഇരുന്നതേയുള്ളൂ.
” ഒരു നല്ല ആലോചന വന്നപ്പം അത് നിഷേധിച്ചാൽ ദൈവം പോലും നിന്നോട് പൊറുക്കുകേല . നോക്കിക്കോ നീ അനുഭവിക്കും. ”
ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ട് മേരിക്കുട്ടി എണീറ്റ് പോയി.
ജാസ്മിന് എന്ത് തീരുമാനം എടുക്കണമെന്ന് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല .
പിറ്റേന്നു വായനശാലയില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ ജയിംസിനെ കണ്ടു.
വല്ലാത്തൊരു ചമ്മൽ ഉണ്ടായിരുന്നു അയാളുടെ മുഖത്ത് . ഉള്ളിലെ പരിഭ്രമവും അങ്കലാപ്പും മുഖത്തു പ്രകടമായിരുന്നു. താൻ എന്തിനാടോ കല്യാണാലോചനയുമായി എന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് ആളെ പറഞ്ഞുവിട്ടതെന്നു ചോദിക്കുമോന്നുള്ള ആശങ്കയായിരുന്നു അവന്റെ മുഖത്ത്.
ജാസ്മിന്‍ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ലെന്നു മാത്രമല്ല പതിവിലേറെ സ്നേഹത്തോടെ അവനോട് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു . ആ സംസാരവും പെരുമാറ്റവും കണ്ടപ്പോള്‍ ജയിംസിന്‍റെ ഉള്ളിലെ ഭീതി അകന്നു. ജാസ്മിനു തന്നോടു പിണക്കമോ ദേഷ്യമോ ഇല്ലെന്നും സ്നേഹം കൂടിയിട്ടേ ഉള്ളൂ എന്നും അവനു മനസിലായി.
വായനശാലയില്‍ നിന്ന് പിരിയാന്‍നേരം തെല്ലു സങ്കോചത്തോടെ സ്വരം താഴ്ത്തി ജയിംസ് ചോദിച്ചു.
“ശേഖരപിള്ള എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞിരുന്നോ ?”
“ഉം…” മൂളിയതല്ലാതെ കൂടുതൽ ഒന്നും അവൾ പറഞ്ഞില്ല .
“പരിചയപ്പെട്ടപ്പം മുതല്‍ മനസില്‍ കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ആഗ്രഹമാ. തെറ്റാണെങ്കില്‍ ക്ഷമിക്കുക. .”
ജാസ്മിൻ അയാളുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി തെല്ലുനേരം നിന്നു . ജെയിംസ് വല്ലാതായി.
“നന്നായി ആലോചിച്ചിട്ടാണോ ജയിംസ് ഇങ്ങനെയൊരു തീരുമാനമെടുത്തത്?”
“അതെ…”
“എത്ര കാലത്തേയ്ക്കുണ്ടാവും ഈ സ്നേഹവും ഇഷ്ടവും ?”
“മരിക്കുന്നതുവരെ…”
“എന്നെക്കുറിച്ചെന്തറിയാം ജയിംസിന്? ഇവിടെ വന്നതിനു ശേഷമുള്ള പരിചയമല്ലേ നമ്മള്‍ തമ്മിലുള്ളൂ? മുന്‍പ് ഞാനാരായിരുന്നു, എന്തായിരുന്നു എന്നൊക്കെ അന്വേഷിച്ചിട്ടുണ്ടോ? എടുത്തുചാടി ഒരു തീരുമാനമെടുത്തിട്ട് പിന്നീട് വിഷമിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ നല്ലത് ശരിക്കും മനസിലാക്കിയിട്ട് ഒരു തീരുമാനമെടുക്കുന്നതല്ലേ?”
“ഒക്കെ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചിട്ടാ തീരുമാനമെടുത്തത്.”
“അന്വേഷിച്ചിട്ട് എന്ത് മനസിലായി ?”
“ഡോക്ടര്‍ ടോണിയുമായി അടുപ്പത്തിലായിരുന്നെന്നും ആ ബന്ധം മുറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആത്മഹത്യയ്ക്കു ശ്രമിച്ചെന്നും ഒടുവില്‍ വീടും പുരയിടോം വിറ്റ് ഈ മലമുകളിലേക്ക് താമസം മാറ്റീന്നും മനസിലായി …”
ജാസ്മിന്‍ അതിശയത്തോടെ നോക്കിനിന്നുപോയി.
ജയിംസ് എല്ലാം അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു! താന്‍ വിചാരിച്ചതുപോലുള്ള ആളല്ല ഈ മനുഷ്യന്‍! തന്നെക്കുറിച്ച് ഗൗരവമായി പഠിക്കുകയും മനസിലാക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു!
”ആര് പറഞ്ഞു ഈ കഥകളൊക്ക?”
”ചിത്തിരപുരത്തു എനിക്ക് പരിചയക്കാരുണ്ട് ”
”അത് മാത്രമാവില്ലല്ലോ കേട്ടത് . ഞാൻ പ്രഗ്‌നന്റ് ആയീന്നും ടോണി കയ്യൊഴിഞ്ഞപ്പോൾ അബോർഷൻ നടത്തീന്നുമൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ ആളുകൾ ”
” അങ്ങനെയും ചിലർ പറഞ്ഞു ”
” അതൊക്കെ കേട്ടിട്ടും എന്നെ കല്യാണം കഴിക്കണമെന്നു തോന്നീതെന്താ ?”
” കഥകളൊന്നും ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല. കുറെ നാളായില്ലേ ഞാൻ ജാസ്മിനെ കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ”
“കേട്ടത്‌ മുഴുവൻ കഥയല്ല ജെയിംസ് . അതിൽ കുറച്ചു സത്യമുണ്ട് . ആ സത്യം ഞാൻ പറയാം ”
വള്ളി പുള്ളി തെറ്റാതെ അവൾ എല്ലാ സംഭവങ്ങളും അവനോട് തുറന്നു പറഞ്ഞു . ഒടുവിൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു നിറുത്തി :
”ഇനിയൊരു വിവാഹം കഴിക്കില്ലെന്ന് അന്നു ഞാന്‍ മനസില്‍ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തതാ.”
“കഴിഞ്ഞതൊക്കെ ഒരു ദുഃസ്വപ്നമായിട്ടു കരുതി എനിക്ക് വേണ്ടി തീരുമാനം മാറ്റിക്കൂടേ ?”
ജാസ്മിൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല .
”ഒരുപക്ഷേ നമ്മള്‍ കണ്ടുമുട്ടിയത് ദൈവനിയോഗമായിരിക്കാം.”
“അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ ജയിംസ്?”
“തീര്‍ച്ചയായും.”
“കല്യാണം കഴിഞ്ഞു കുറെനാളു കഴിയുമ്പം ഇതൊരു ദൈവശാപമായിരുന്നൂന്നു തോന്നിയാല്‍…?”
“അങ്ങനെ തോന്നുമെന്ന്‌ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. അതിനുമാത്രം വലിയ തെറ്റൊന്നും ഞാന്‍ ചെയ്തിട്ടില്ലല്ലോ.”
ജാസ്മിന്‍ ഒന്നു മിണ്ടാതെ തെല്ലുനേരം ആലോചനയിലാണ്ടു.
“ധൃതിപിടിച്ച് ഒരു തീരുമാനമെടുക്കേണ്ട. എന്നേക്കുറിച്ച് നന്നായി അന്വേഷിച്ചിട്ട് ഒരു തീരുമാനമെടുത്താല്‍ മതി. വരട്ടെ “
അതു പറഞ്ഞിട്ട് ജയിംസ് വേഗം നടന്നകന്നു. അവൻ പോകുന്നത് നോക്കി അവൾ അവിടെ തന്നെ നിന്നു.
വീട്ടില്‍വന്നു ജാസ്മിന്‍ ഗഹനമായി ആലോചിച്ചു.
ജയിംസിന് എന്തു മറുപടി കൊടുക്കണം? അയാള്‍ തനിക്കു ചേരുന്ന ഭര്‍ത്താവാണോ?
സംസാരവും ഇടപെടലുമെല്ലാം അങ്ങേയറ്റം മാന്യതയോടെയാണ്. ഉള്ളില്‍ തന്നോട് ഒരുപാട് സ്നേഹവുമുണ്ട് .പിന്നെന്തിന് താനയാളെ അകറ്റിനിറുത്തണം?
തനിക്കും വേണ്ടേ ഒരു ദാമ്പത്യജീവിതം? ഒരു പുരുഷന്റെ സ്നേഹവും സ്പർശനവും അനുഭവിക്കേണ്ടേ ?
കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊന്നു കിടന്നുറങ്ങണ്ടേ ?
അമ്മയ്ക്ക് ഈ ആലോചന ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്. അമ്മ പറഞ്ഞതുപോലെ, വയസാം കാലത്ത് അമ്മയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ഒരാളുവേണ്ടേ? കുടുംബം അന്യംനിന്നുപോകാതിരിക്കാന്‍ ഒരു സന്തതി വേണ്ടേ?
സമ്മതം മൂളാം.
ഈ വിവാഹത്തിന് ഇഷ്ടമാണെന്ന് അമ്മയോട് തുറന്നു പറയാം. അമ്മക്കും സന്തോഷമാവട്ടെ
ഉറങ്ങുന്നതിനുമുമ്പ് അവള്‍ തീരുമാനമെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
(തുടരും)

രചന : ഇഗ്‌നേഷ്യസ് കലയന്താനി (copyright reserved )
ഈ നോവലിന്റെ മുൻ അദ്ധ്യായങ്ങൾ വായിക്കാൻ ഈ ലിങ്കിൽ പോകുക

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 1

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 2

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 3

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 4

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 5

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 6

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 7

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 8

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 9

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 10

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 11

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 12

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 13

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 14

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 15

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 16

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 17

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 18

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 19

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 20

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 21

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 22

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 23

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 24

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 25

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 26

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 27

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 28

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം29

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം30

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം31

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം32

പുതിയ വീട്ടിലെ താമസം ആതിരയ്ക്കു നന്നേ ഇഷ്ടമായി.
എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളുമുള്ള രണ്ടുനില വീട്! അത്യാവശ്യം വേണ്ട ഫര്‍ണിച്ചറുകളെല്ലാം പാപ്പച്ചൻ വാങ്ങിക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

പകല്‍സമയത്ത് ബോറടി മാറ്റാന്‍ കേബിള്‍ ടിവിയുണ്ട്. പിന്നെ ലാപ്ടോപ്പ്, ഇന്റർനെറ്റ് തുടങ്ങിയ എല്ലാ ആധുനിക സൗകര്യങ്ങളും ഒരുക്കിക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു ആതിരയുടെ പപ്പ പാപ്പച്ചൻ.

ചിത്തിരപുരം ഗ്രാമത്തിലെ പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ പഴഞ്ചന്‍ വീട്ടില്‍ കഴിയുമ്പോൾ എന്തൊരു ശ്വാസം മുട്ടലായിരുന്നു എന്ന് അവൾ ഓർത്തു. ഇപ്പോൾ എന്തൊരാശ്വാസം ! മനോഹരമായ വലിയ മുറികൾ ! കിടക്കാൻ എ സി റൂം. മർദ്ദവമേറിയ നല്ല ഫോം ബെഡ് . ഇതിൽ കൂടുതൽ എന്ത് വേണം ?

വീടിന്റെ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ വന്നു നിന്നാല്‍ നഗരം മുഴുവന്‍ കാണാം. റോഡിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വാഹനങ്ങളേയും നടന്നുപോകുന്ന യാത്രക്കാരെയും നോക്കിനില്ക്കാന്‍ നല്ല രസമാണ്.

ആതിര ഓര്‍ത്തു. അമ്മയും അനുവും കൂടെ വരാതിരുന്നതു ഒരു കണക്കിന് നന്നായി. അവരുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തില്‍ ടോണിയോട് ഹൃദയം തുറന്ന് സംസാരിക്കാനോ, തമാശകള്‍ പറഞ്ഞു ചിരിക്കാനോ കഴിയുമോ തനിക്ക്? തോന്നുമ്പോൾ പുറത്തുപോകാനും കയറിവരാനും പറ്റുമോ ?

താനും ടോണിയും മാത്രമുള്ള ലോകം. അതാണ് തനിക്കിഷ്ടം! ഭാഗ്യത്തിന് അങ്ങനെയൊരു ചാന്‍സ് ഒത്തുവന്നു. ഇഷ്ടമുള്ളപ്പോൾ പുറത്തുപോകാനും തിരിച്ചുവരാനും ഇനി ആരുടെയും സമ്മതം ചോദിക്കേണ്ടല്ലോ!

ഒരു മൂളിപ്പാട്ടും പാടി ആതിര മുറിയില്‍ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഉലാത്തി.

ടോണി ഡ്യുട്ടിക്ക് പോയി കഴിഞ്ഞാൽ ആതിര തനിച്ചാണ് വീട്ടിൽ. ടിവി കണ്ടും ഫേസ്ബുക്കിലും വാട്ട്സാപ്പിലും ചാറ്റുചെയ്തും സമയം ചിലവഴിച്ചു അവൾ. മടുക്കുമ്പോൾ ബാൽക്കണിയിൽ വന്നു താഴേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കും.

റോഡിലൂടെ നടന്നു പോകുന്ന യുവാക്കൾ മുകളിലേക്ക് നോക്കി ഓരോ ഗോഷ്ടികൾ കാണിക്കുമ്പോൾ തിരിച്ചങ്ങോട്ടും കാണിക്കും അവൾ. അതു രസമുള്ള ഒരു വിനോദമായി തോന്നി അവൾക്ക്‌ .

ടോണി താമസം മാറ്റിയതോടെ ആഗ്നസിനും അനുവിനും ഒരുപാട് സങ്കടമായി.
അമ്മായിയമ്മപ്പോര് സഹിക്കാന്‍ വയ്യാഞ്ഞിട്ടാണ് മരുമകള്‍ താമസം മാറ്റിയതെന്ന് നാട്ടുകാര്‍ പറഞ്ഞുപരത്തുക കൂടി ചെയ്തപ്പോൾ ആഗ്നസിന്റെ സങ്കടം ഇരട്ടിച്ചു.

മകന് വലിയ വീട്ടില്‍ നിന്ന് പെണ്ണാലോചിച്ചതു മണ്ടത്തരമായിപ്പോയീന്നോര്‍ത്തു.
കല്യാണം കഴിഞ്ഞോടെ ടോണി ആകെ മാറിപ്പോയല്ലോ !
അനുവിന് വിവാഹാലോചനകള്‍ വരുന്നുണ്ട്. ആങ്ങള വഴക്കിട്ട് വേറെ താമസിക്കുകയാണെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ തറവാട്ടു മഹിമയുള്ളവരൊക്കെ പിന്‍വാങ്ങുകയാണ്.
ഒരുദിവസം ആഗ്നസ് അനുവിനോട് പറഞ്ഞു:
“നമ്മളിവിടെ തനിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ നിന്‍റെ കല്യാണം നടക്കാന്‍ പ്രയാസമാ മോളേ.”
“എന്‍റെ കല്യാണം നടന്നില്ലാന്നു വച്ച് എനിക്കൊരു പ്രയാസോം ഇല്ലമ്മേ. അമ്മ അതോര്‍ത്തു വിഷമിക്കേണ്ട.”
അനു സമാധാനിപ്പിച്ചു.
“എത്രകാലം നമുക്ക് ഇവിടെ തനിച്ചു കഴിയാന്‍ പറ്റും? നാട്ടുകാരെന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞു നടക്കുന്നേന്ന് നിനക്കറിയാല്ലോ?”
നാട്ടുകാരെന്തും പറഞ്ഞോട്ടെ. അവരുടെ ചെലവിലല്ലല്ലോ നമ്മളിവിടെ കഴിയുന്നത്.”
“നിനക്കൊരു നല്ല ചെറുക്കനെ കണ്ടുപിടിക്കണ്ടേ മോളേ? വരുന്ന ആലോചനകളൊക്കെ ഓരോ കാരണം പറഞ്ഞ് മുടങ്ങിപ്പോക്വല്ലേ? മുടക്കാൻ ഒരുപാട് പേരുണ്ടല്ലോ നാട്ടില് “
“സമയമാകുമ്പം ഒക്കെ നടക്കും. അമ്മേ.”
“ഒരമ്മയുടെ മനസിലെ വേദന നീയൊരമ്മയാകുമ്പേഴേ മനസ്സിലാവൂ .”
അനു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്തോറും ആഗ്നസിന്‍റെ മനസ്സിലെ പ്രയാസം കൂടിക്കൂടി വന്നു .
ടോണി താമസം മാറിയതിനുശേഷം വല്ലപ്പോഴുമേ അവൻ വീട്ടില്‍ വരാറുള്ളൂ. വന്നാലുടനെ മടങ്ങുകയും ചെയ്യും.
ആതിര ഒരിക്കല്‍പ്പോലും അങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞുനോക്കിയതേയില്ല .
ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച രാത്രി.
അത്താഴം കഴിച്ചിട്ട് ആഗ്നസും അനുവും ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു.
പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞുകാണും. എന്തോ താഴെവീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് അനു ഉണര്‍ന്നത്.
അവള്‍ ലൈറ്റിന്റെ സ്വിച്ചിട്ടു . കറണ്ടില്ല.
ചെവിയോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ആരുടെയോ കാല്‍പ്പെരുമാറ്റം മുറിയില്‍!
വല്ലാതെ ഭയന്നുപോയി.
“അമ്മേ…”
ഉറക്കെ വിളിച്ചതും ബലിഷ്ഠമായ രണ്ടു കരങ്ങള്‍ അവളുടെ വായ്പൊത്തി. പിടിച്ചകറ്റാൻ നോക്കിയെങ്കിലും സാധിച്ചില്ല .അവൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നതുപോലെ തോന്നി.
നൊടിയിടയ്ക്കുള്ളില്‍ അവളുടെ കഴുത്തില്‍ കിടന്ന മാല പറിച്ചുകൊണ്ട് കള്ളൻ പുറത്തേക്കുചാടി ഓടി.
ഒച്ചകേട്ട് ആഗ്നസും ഉണര്‍ന്നു. മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ മകൾ കിലുകിലെ വിറക്കുകയാണ്.
അത് കണ്ടപ്പോൾ അവരും കരയാൻ തുടങ്ങി . കരച്ചിലും ബഹളവും കേട്ട് അയല്‍പക്കത്തെ ദേവസ്യാച്ചൻ ഓടി എത്തി.
വീടും പരിസരവും അരിച്ചു പെറുക്കിയിട്ടും കള്ളന്റെ പൊടിപോലുമില്ല .ദേവസ്യാച്ചൻ നീട്ടി ടോർച്ചടിച്ചു നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു:
”ജീവൻ പോകാതിരുന്നത് ഭാഗ്യമായീന്ന് കരുതിക്കോ .”
അനു കിലുകിലെ വിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോഴും .
നാലുപവന്‍റെ മാലയാണ് കള്ളൻ കൊണ്ടുപോയത് .
“ഈ ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള ആരോ ആയിരിക്കും . പെണ്ണുങ്ങൾ മാത്രമേ ഇവിടെ താമസമുള്ളൂന്നു നന്നായിട്ടറിയാവുന്ന ആരോ .”
ദേവസ്യാച്ചന്‍ ആഗ്നസിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
”അത് നേരായിരിക്കും ” ആഗ്നസ് അതിനോട് യോചിച്ചു .
“നിങ്ങളിവിടെ തനിച്ചുകഴിയാതെ ടോണീടെ കൂടെപ്പോയി താമസിക്കരുതോ ? എപ്പഴാ എന്താ സംഭവിക്ക്വാന്ന് ആര്‍ക്കു പറയാന്‍ പറ്റും? പോരെങ്കില്‍ കല്യാണപ്രായമായ ഒരു പെണ്ണും…”
ദേവസ്യാച്ചൻ ആഗ്നസിന്റെ നേരെ നോക്കി പറഞ്ഞു . അവർ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല ..
“ഈ വീടു വാടകക്ക് കൊടുത്തിട്ട് നിങ്ങളു ടോണീടെ കൂടെപ്പോയി താമസിക്ക്. പെണ്ണിനെ നല്ലനിലേല്‍ കെട്ടിച്ചുവിടണ്ടേ?”
അതിനും മറുപടിയില്ല ആഗ്നസിന് .
“എന്തായാലും ഈ രാത്രി ഇനി ഇവിടെ തനിച്ചു കഴിയണ്ട. എന്‍റെ വീട്ടിലേക്കു പോരെ…”
ദേവസ്യാച്ചന്‍ അവരെ നിർബന്ധിച്ചു തന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി.
പിറ്റേന്ന് ചിത്തിരപുരം ഗ്രാമത്തില്‍ ആ വാര്‍ത്ത പടര്‍ന്നു.
അനുവിന്‍റെ രഹസ്യകാമുകനാണ് രാത്രിയില്‍ വന്നതെന്നും ആഗ്നസ് ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ രക്ഷപ്പെടാന്‍ അവള്‍ മാല ഊരിക്കൊടുത്ത് നാടകം കളിച്ചതാണെന്നും ആളുകള്‍ പറഞ്ഞുപരത്തി. അത് കേട്ടപ്പോൾ അനുവിനു കരച്ചില്‍ വന്നു. നാട്ടുകാരുടെ മുമ്പില്‍ താനാണു ഇപ്പോള്‍ തെറ്റുകാരി.

“നാട്ടുകാരെക്കൊണ്ട് ഓരോന്നു പറയിപ്പിക്കാതെ നമുക്കു ടോണീടെ വീട്ടിലേക്കു താമസം മാറ്റാം മോളേ.” ആഗ്നസ് പറഞ്ഞു
അനു എതിര്‍ത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആ വീട്ടില്‍ തനിച്ചു താമസിക്കാന്‍ അവള്‍ക്കും ഭയമായിരുന്നു. കള്ളനും കവര്‍ച്ചക്കാരനും ഇനിയും വരില്ലെന്നാരു കണ്ടു?
“നമ്മളങ്ങോട്ടു കെട്ടിക്കേറിച്ചെന്നാല്‍ ആതിര ചേച്ചിക്കു പിടിക്ക്വോ അമ്മേ?”
“വേറെങ്ങോട്ടുമല്ലല്ലോ. എന്‍റെ മോന്‍റെ വീട്ടിലേക്കല്ലേ? നമ്മളു ചെല്ലുന്നെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പം അവനു വല്ല്യ സന്തോഷമാകും.”
“ങ്ഹാ… അമ്മയുടെ ഇഷ്ടം…”
അനു സമ്മതം മൂളി.
അപ്പോള്‍ തന്നെ ആഗ്നസ് ടോണിക്കു ഫോണ്‍ ചെയ്തു.
അമ്മ വരുന്നെന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ ടോണിക്കു സന്തോഷമായി.
”ഇപ്പോഴെങ്കിലും അമ്മയ്ക്കു നല്ലബുദ്ധി തോന്നിയല്ലോ .” ടോണി പറഞ്ഞു. “വീടും പുരയിടോം വില്‍ക്കാന്‍ നമുക്ക് പത്രത്തിലൊരു പരസ്യം കൊടുക്കാം അമ്മേ.”
“വീട് ഉടനെ വില്‍ക്കണ്ട”. ആഗ്നസ് തടസം പറഞ്ഞു .
“അമ്മ ഇങ്ങോട്ടുപോന്നാല്‍ പിന്നെ ആരാ അതു നോക്കാനും സൂക്ഷിക്കാനുമുള്ളത്. മുഴുവന്‍ ചെതലെടുത്ത് പോക്വേയുള്ളൂ. ഇപ്പഴാണെങ്കില്‍ നല്ല വില കിട്ടും.”
“തറവാടല്ലേ മോനെ. വില്‍ക്കണ്ട. ഈ മണ്ണ് ഉപേക്ഷിക്കുവാന്‍ എനിക്കു മനസ്സുവരുന്നില്ല.”
“എന്തായാലും അമ്മ ഇങ്ങോട്ടുവാ. നമുക്ക് സാവകാശം അതിനെപ്പറ്റി ആലോചിക്കാം.”
ടോണി ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു .
തറവാടുപേക്ഷിച്ചു പോകുന്ന കാര്യം ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ നെഞ്ചുപൊട്ടുന്ന വേദന തോന്നി ആഗ്നസിന്.
പക്ഷേ, പോകാതിരിക്കാനാവില്ല. ഒരാണ്‍തുണയില്ലാതെ രാത്രി ഇവിടെ കഴിയാന്‍ പറ്റില്ല.
അനുവിന്‍റെ ഭാവിയെങ്കിലും താന്‍ നോക്കണ്ടേ?
അടുത്തദിവസം ടോണി വന്ന് അമ്മയേയും അനുവിനേയും പട്ടണത്തിലെ വാടകവീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി.
ഒരു പരിഹാസചിരിയോടെയാണ് ആതിര അവരെ എതിരേറ്റത്.
“തറവാടു വിട്ടുപോകില്ലെന്നു പറഞ്ഞു വാശിപിടിച്ചിരുന്നിട്ട് ഇപ്പം എന്തുപറ്റി ?”
ആതിരയുടെ പരിഹാസ വാക്കുകള്‍ക്കു മുമ്പില്‍ നിശബ്ദത പാലിച്ചതേയുള്ളൂ ആഗ്നസ്.
“നാലുപവന്‍റെ സ്വര്‍ണ്ണമാല കള്ളന്‍ കൊണ്ടുപോയീന്നു കേട്ടു? കൊണ്ടുപോയതോ, അതോ കൊടുത്തുവിട്ടതോ?”
അനുവിനോടായിരുന്നു ചോദ്യം. ആ ചോദ്യത്തിന്‍റെ ദുസൂചന അവള്‍ക്കു പിടികിട്ടി.
ദേഷ്യം തോന്നിയെങ്കിലും തിരിച്ചങ്ങോട്ട് ഒരു വാക്കുപോലും പറഞ്ഞില്ല.
“പ്രായമായ പെണ്ണുങ്ങള്‍ വഴിതെറ്റാതെ നോക്കേണ്ടത് ഒരമ്മയുടെ കടമയാ…”
ആരോടെന്നില്ലാതെ ആതിര പറഞ്ഞു.
“അതിനിപ്പം എന്താ ഉണ്ടായേ?”
ആഗ്നസിനു അരിശം വന്നു.
“ഉണ്ടായതെന്താന്ന് അമ്മക്കൊഴികെ ബാക്കിയെല്ലാവര്‍ക്കുമറിയാം. നാട്ടുകാര് പറഞ്ഞു ഞാനും കേട്ടു ചിലതൊക്കെ. നാണക്കേടായിപ്പോയി.”
അത്രയും പറഞ്ഞുനിര്‍ത്തിയിട്ട് ആതിര മുറിയിലേക്കു പോയി.
ആഗ്നസ് അനുവിനെ നോക്കി. കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളമെത്തിയിരുന്നു അവൾ .
വന്നത് അബദ്ധമായോ എന്ന് ഒരു നിമിഷം സംശയിച്ചു.

പട്ടണത്തിലെ താമസം ഒട്ടും സന്തോഷകരമായിരുന്നില്ല ആഗ്നസിനും അനുവിനും. തിരിച്ച് തറവാട്ടിലേക്കു പോയാലോ എന്നു പലവട്ടം ചിന്തിച്ചതാണ്. കല്യാണപ്രായമായ ഒരു പെണ്ണിനോടൊപ്പം തനിച്ചു താമസിക്കണമല്ലോയെന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ മനസു വിലക്കി.
തറവാടുവില്‍ക്കാന്‍ ആതിര ടോണിയെ നിര്‍ബ്ബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
പട്ടണത്തില്‍ പുതിയൊരു വീട് വിലയ്ക്കു വാങ്ങുക എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ സ്വപ്നം.
നിര്‍ബന്ധം സഹിക്കവയ്യാതായപ്പോള്‍ പത്രത്തിലെ റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് കോളത്തില്‍ ടോണി പരസ്യം കൊടുത്തു. ആഗ്നസും അനുവും അക്കാര്യം അതറിഞ്ഞതേയില്ല.
നാൽപതു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് വീടും പുരയിടവും കച്ചവടമുറപ്പിച്ചു.
അഡ്വാന്‍സ് തുക വാങ്ങി കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ടോണി അമ്മയോട് വിവരം പറഞ്ഞത്.
ആഗ്നസ് ഒരു നിമിഷനേരം തളര്‍ന്നിരുന്നുപോയി.
പിന്നെ നിശ്ശബ്ദമായി തേങ്ങി.
ടോണി ഓരോന്നു പറഞ്ഞ് അമ്മയെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
ഒടുവിൽ ആഗ്നസ് പറഞ്ഞു.
“മൂന്നിലൊന്ന് , അതായത് പതിനഞ്ചു ലക്ഷം രൂപ അനുവിന്‍റെ പേരില്‍ ബാങ്കിലിടണം. സ്ത്രീധനമായിട്ട് കൊടുക്കാൻ അവള്‍ക്കു വേറെ സ്വത്തൊന്നുമില്ലല്ലോ.”
“അവളുടെ കല്യാണം ഗംഭീരമായി ഞാന്‍ നടത്തിക്കൊടുക്കും അമ്മേ. പതിനഞ്ചല്ല, അൻപത് ലക്ഷം രൂപ കൊടുത്തു നല്ല ഒന്നാതരം കുടുംബത്തിൽ ഞാൻ അവളെ പറഞ്ഞയക്കും. . അതിനു അവളുടെ പേരിൽ ബാങ്കിൽ കാശിടണമെന്നില്ല .അവൾ എന്റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങളല്ലേ . ഞാൻ അവളെ ഉപേക്ഷിക്കുമോ . നമുക്ക് ഇപ്പം വേണ്ടത് നല്ലൊരു വീടാ . തറവാട് വിറ്റ കാശും ആതിരയുടെ സ്ത്രീധന കാശും ഉൾപ്പെടെ നല്ലൊരു വീട് വാങ്ങാനുള്ള കാശ് ഇപ്പം കൈയിലുണ്ട് .തികഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ബാങ്കീന്നു കുറച്ചു കടമെടുക്കുകയും ചെയ്യാം “
ടോണി പറഞ്ഞു .
” അത് വേണ്ട . അനുവിന്റെ ഷെയർ അവളുടെ പേരിൽ ബാങ്കിൽ ഇട്ടാൽ മതി .അല്ലെങ്കിൽ അത് പിന്നെ പ്രശ്നമാകും . ആതിരയുടെ സ്വഭാവം നിനക്കറിയാല്ലോ ”
” അതിരയല്ല ഇവിടെ കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിക്കുന്നത് . ഞാനാ . എന്നെ അമ്മയ്ക്ക് വിശ്വാസമില്ലേ ” ടോണി ദേഷ്യപ്പെട്ടു .
”എന്നാ നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യ് . അല്ലാണ്ടിപ്പം ഞാൻ എന്താ പറയുക ”
”അമ്മയെയും പെങ്ങളെയും ഞാൻ ഒരിക്കലും കണ്ണീരു കുടിപ്പിക്കില്ല .അത് പോരെ ?
”മതി ”
ടോണി അമ്മയെ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിച്ചു . ആർക്കും ഒരു ദുഖവും വരുത്തില്ലെന്ന് ഉറപ്പുകൊടുത്തു ..
വൈകാതെ പട്ടണത്തിന്‍റെ ഹൃദയഭാഗത്ത് പതിനഞ്ചു സെന്‍റ് ഭൂമിയും ആധുനിക രീതിയില്‍ പണിതീര്‍ത്ത ഒരു ഇരുനില വീടും വാങ്ങി ടോണി.
വാടകവീട്ടില്‍ നിന്ന് അവർ പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് അവർ താമസം മാറ്റി.
(തുടരും)

രചന : ഇഗ്‌നേഷ്യസ് കലയന്താനി (copyright reserved )
ഈ നോവലിന്റെ മുൻ അദ്ധ്യായങ്ങൾ വായിക്കാൻ ഈ ലിങ്കിൽ പോകുക

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 1

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 2

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 3

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 4

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 5

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 6

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 7

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 8

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 9

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 10

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 11

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 12

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 13

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 14

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 15

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 16

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 17

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 18

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 19

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 20

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 21

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 22

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 23

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 24

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 25

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 26

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 27

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 28

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം29

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം30

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം31

ഒരു കൊടുങ്കാറ്റുപോലെയാണ് ആഗ്നസ് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിച്ചെന്നത്!
ടോണിയും ആതിരയും വീട്ടിലുണ്ടാവുമെന്നായിരുന്നു പ്രതീക്ഷ.
ഗേറ്റ് അടഞ്ഞുകിടക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി ആള്‍ എത്തിയിട്ടില്ലെന്ന് .
“ചേട്ടായിയും ചേച്ചീം വന്നില്ലാന്നു തോന്നുന്നു.”
അനു അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ആഗ്നസ് പ്രതിവചിച്ചു:
“അച്ചിവീട്ടില്‍ സുഖിച്ചു കിടക്കുകയാവും. ഇങ്ങു വരട്ടെ.”
“എന്നാലും അലീനേച്ചിയെ ഒന്നു കാണണമെന്നു ചേട്ടായിക്ക് തോന്നിയില്ലല്ലോ അമ്മേ .”
“ആ പെണ്ണിന്റെ തടവറയിലാ അവനിപ്പം. നീ പറഞ്ഞപോലെ നമുക്ക് ചേരുന്ന ഒരു ബന്ധമായിരുന്നില്ല മോളെ അത് .”
താക്കോലെടുത്തു വാതില്‍ തുറന്ന് ആഗ്നസും അനുവും അകത്തുകയറി. വേഷം മാറിയിട്ട് ആഗ്നസ് അടുക്കളയിലേക്കു പോയി.
”ഞാൻ ചേട്ടായിയെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്കട്ടെ അമ്മേ ?” അനു ചോദിച്ചു.
”ങ്ഹാ നോക്ക് . എവിടെപ്പോയിക്കിടക്കുവാന്ന് അറിയാല്ലോ ”
അനു മൊബൈൽ എടുത്തു ടോണിയുടെ നമ്പർ ഞെക്കി.ബെൽ ഉണ്ട് . പക്ഷേ നോ റെസ്പോൺസ്.
”എടുക്കുന്നില്ല അമ്മേ. അതിരേച്ചിയെ വിളിക്കട്ടേ അമ്മേ ?”
” വേണ്ട . അവൾക്കിങ്ങോട്ടൊന്നു വിളിക്കാൻ തോന്നിയില്ലല്ലോ. അവർക്കിഷ്ടമുള്ളപോലെ ചെയ്യട്ടെ. . ഇനി ആരേം വിളിക്കണ്ട ” ആഗ്‌നസ് ദേഷ്യത്തിലായിരുന്നു .
മൂന്നു മണി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുറ്റത്ത് കാര്‍ വന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. ആഗ്നസ് ജനാലയിലൂടെ നോക്കി.
ടോണിയും ആതിരയും കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങുകയാണ്.
അതുകണ്ടപ്പോൾ ആഗ്നസിനു ദേഷ്യമാണു തോന്നിയത്. നന്ദിയില്ലാത്ത മനുഷ്യന്‍!
ടോണി മുറിയിലേക്കു കയറിവന്നപ്പോള്‍ ആഗ്നസ് മുഖം കറുപ്പിച്ചു നില്ക്കുകയായിരുന്നു. ടോണിക്കു കാര്യം പിടികിട്ടി.
“ഈ ഡോക്ടറുപണി ഒരു വല്ലാത്ത കുരിശാ അമ്മേ. രാവിലെ മരിച്ചടക്കിനു വരാനായിട്ടു തുടങ്ങുമ്പഴാ ആശുപത്രീന്ന് ഒരു കോള്‍. ഒരെമര്‍ജന്‍സി കേസ് . ഒഴിവാക്കാന്‍ കഴിയുന്നതും നോക്കി. സമ്മതിക്കണ്ടേ. ഒരാളുടെ ജീവന്റെ പ്രശ്നമാണല്ലോന്നു ഓർത്തപ്പം പോകാമെന്നു വച്ചു. അതു ഭാഗ്യമായി. സമയത്തു ചെന്നതുകൊണ്ട് ഒരു കൊച്ചിന്റെ ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ഒരു പാവപ്പെട്ട വീട്ടിലെ നാലു വയസുള്ള ഒരു കൊച്ചായിരുന്നു. തലകറങ്ങി വീണതാ. ഞാൻ കൃത്യസമയത്ത് എത്തിയതുകൊണ്ടു ആ പാവത്തിന്റെ ജീവൻ രക്ഷപെട്ടു ”
അമ്മ മറുപടി ഒന്നും പറയാതിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ടോണി തുടർന്നു .
”ഒരു ഡോക്ടർ ആകണ്ടായിരുന്നൂന്ന് ഇപ്പം തോന്നിപ്പോകുവാ . സ്വന്തക്കാരുടെ മരിച്ചടക്കിനു പോലും പോകാൻ പറ്റാത്ത സ്ഥിതിയായി.”
ടോണി വിദഗ്ധമായി ഒരു നുണ കെട്ടിച്ചമച്ചു പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ആതിരയ്ക്ക് ഉള്ളില്‍ ചിരി വന്നുപോയി. കൊള്ളാം. നന്നായിരിക്കുന്നു അഭിനയം. ആള് നല്ല നടൻ തന്നെ .
“ങ്ഹ… ശവമടക്കിന് ഒരുപാടാളുകളുണ്ടായിരുന്നോ അമ്മേ ? ”
”ഉം ” ആഗ്നസ് മൂളിയതല്ലാതെ കൂടുതലൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
”വരാന്‍ പറ്റാത്തതില്‍ എനിക്ക് ഒരുപാട് വിഷമമുണ്ട്.”
ടോണി ദുഃഖം അഭിനയിച്ചു.
“ചേട്ടായിയെ എല്ലാരും അന്വേഷിച്ചു.”
അനു പറഞ്ഞു.
“ഡോക്ടര്‍മാരുടെ ജീവിതം ഇങ്ങനാ കൊച്ചേ . സ്വന്തം കാര്യത്തിന് ഒരിക്കലും സമയം കിട്ടില്ല. സ്വസ്ഥതയില്ലാത്ത ജോലിയാ.”
”മേരി ആന്റി വന്നു സങ്കടം പറഞ്ഞു . ചേട്ടായി ആന്റിയെ വിളിച്ചു കാര്യം പറയണം ”
” പറയാം..ഞാൻ ഈ വേഷം ഒന്ന് മാറിക്കോട്ടെ ”
അതു പറഞ്ഞിട്ട് ടോണി വേഷം മാറാന്‍ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
പിന്നാലെ ചെന്നിട്ട് ആതിര ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു:
“മിടുക്കനാ അഭിനയിക്കാന്‍. നന്നായിരുന്നുട്ടോ. സിനിമേൽ ചാൻസ് കിട്ടും “
”അമ്മ മുഖം കറുപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതു കണ്ടില്ലായിരുന്നോ നീ ? വെള്ളമടിച്ചു കിറുങ്ങിപ്പോയ കാരണം രാവിലെ എണീല്‍ക്കാന്‍ വൈകി. അതുകൊണ്ട് വരാൻ പറ്റിയില്ല എന്ന് എനിക്ക് പറയാന്‍ പറ്റ്വോ? അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ അപ്പം കിട്ടില്ലേ ചെകിട്ടത്ത്‌ ഒരെണ്ണം. ഒരു ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞൂന്നു പറഞ്ഞപ്പം അമ്മേടെ ഭാവം മാറിയത് നീ ശ്രദ്ധിച്ചോ ?”
“ഓ. അല്ലെങ്കില്‍ സത്യം പറഞ്ഞാ എന്തു സംഭവിക്കുമെന്നാ ടോണി പറയുന്നത്? അമ്മ ടോണിയെ എടുത്തങ്ങു വിഴുങ്ങുവോ ? ഇത്രയ്ക്കു പേടിയാണോ ടോണിക്ക് അമ്മയെ ?”
”അമ്മയല്ലേ . നമുക്ക് പിണക്കാൻ .പറ്റുമോ ”
“എല്ലാക്കാലത്തും അമ്മേടെ ചൊല്‍പ്പടിക്കു നില്‍ക്കാതെ സ്വന്തം കാലിൽ നില്ക്കാൻ നോക്കണം.. ടോണിക്ക് അതിനുള്ള സാമര്‍ത്ഥ്യക്കുറവുണ്ട്.”
ആതിര അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ടോണിക്ക് ദേഷ്യം തോന്നി . തന്‍റെ കഴിവിനെയാണിവൾ ചോദ്യം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. തെല്ലു നേരം അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കിനിന്നു.
”നോക്കണ്ട. ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാ . ടോണിക്ക് ഇത്തിരി പ്രാപ്തിക്കുറവുണ്ട് . കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആണുങ്ങൾ അമ്മക്കല്ല , വൈഫിനാണ് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കേണ്ടത്.”
”രണ്ടു പേരെയും ഒരുപോലെ കാണണമെന്നാ എന്റെ പോളിസി ”
”ആ പോളിസിയും വച്ചോണ്ടിരുന്നാൽ നമ്മൾ തമ്മിൽ മുട്ടൻ വഴക്കുണ്ടാക്കേണ്ടി വരും ”
രസിക്കാത്ത മട്ടിൽ ആരതി അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് കസേരയിലിരുന്നു.
ആ സമയം ആഗ്നസ് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ടോണിയെ ഉറക്കെ വിളിച്ചു. ആതിര പറഞ്ഞു.
“ചെല്ല് ചെല്ല്. ഇല്ലെങ്കില്‍ തള്ള മുഖം കറുപ്പിക്കും.”
ടോണി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്കു പോയി.
“ഹോ ..ഇങ്ങനെയൊരു കോന്തൻ .”
പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ആതിര കൈയിലിരുന്ന ഹാന്‍ഡ്ബാഗ് മേശയിലേക്കു വലിച്ചെറിഞ്ഞു .

രാത്രി ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ വിരലുകളോടിച്ചുകൊണ്ട് ആതിര ചോദിച്ചു.
“ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാല്‍ ടോണി കേള്‍ക്ക്വോ?”
“എന്താ?”
“ഈ പഴഞ്ചൻ വീടുംപറമ്പും വിറ്റിട്ട് നമുക്ക് പട്ടണത്തിലൊരു വീടുവാങ്ങി അങ്ങോട്ട് താമസം മാറ്റാം. ആശുപത്രീൽ പോകാനും വരാനും ടോണിക്ക് അതാ സൗകര്യം.”
“തറവാടു വില്ക്കാന്‍ അമ്മ സമ്മതിക്കില്ല. “
“ടോണി പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കണം.”
“പട്ടണത്തിലെ താമസമൊന്നും അമ്മയ്ക്കിഷ്ടാവില്ല. അതാലോചിക്കാതിരിക്കുന്നതാ ഭംഗി. ഈ വീടും സ്ഥലവും അമ്മേടെ പേരിലാ. അതുകൊണ്ട് അമ്മ സമ്മതിക്കാതെ ഇത് വിൽക്കാൻ പറ്റില്ല “
“അമ്മ സമ്മതിക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട. എന്‍റെ സ്ത്രീധനക്കാശുകൊണ്ട് നമുക്കൊരു വീടുവാങ്ങി അങ്ങോട്ടു താമസം മാറ്റാം .”
“അമ്മയെ തനിച്ചാക്കിയിട്ടോ?”
“തനിച്ചാക്കണമെന്നു ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ? അമ്മ നമ്മുടെ കൂടെ വരുന്നെങ്കില്‍ വന്നോട്ടെ. എന്തായാലും നമുക്കിവിടെ നിന്നു താമസം മാറ്റണം.”
“എന്താ പെട്ടെന്നിങ്ങനെയൊരു തോന്നല്‍?”
“പെട്ടെന്നല്ല. കുറച്ചുനാളായി ഞാനാലോചിക്കാന്‍ തുടങ്ങീട്ട്.” ഒന്നു നിറുത്തിയിട്ട് ആതിര തുടര്‍ന്നു. “ഈയിടെയായി അമ്മയുടെ സംസാരവും പ്രവൃത്തിം ഒന്നും എനിക്കത്ര പിടിക്കുന്നില്ല.”
“എന്തുണ്ടായി? അമ്മ ദേഷ്യപ്പെടുകയോ വഴക്കുപറയുകയോ വല്ലോം ചെയ്തോ?”
“എന്‍റെ രീതികളൊന്നും അമ്മയ്ക്കു പിടിക്കുന്നില്ല. ഞാനിങ്ങോട്ടു വലിഞ്ഞു കേറി വന്നപോലെയാ തള്ളേടെ ചിലപ്പോഴത്തെ സംസാരം . .വഴക്കുണ്ടാക്കി പോകുന്നതിനേക്കാള്‍ നല്ലതല്ലേ സന്തോഷത്തോടെ പോകുന്നത്.”
“ഞാനമ്മയോടൊന്നു സംസാരിക്കട്ടെ. .”
ടോണി അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
പിറ്റേന്ന് ആതിര കുളിക്കാൻ ബാത് റൂമിൽ കയറിയപ്പോൾ ടോണി അമ്മയോട് വീടുവില്ക്കുന്ന കാര്യം സംസാരിച്ചു.
ആഗ്നസ് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.
“തറവാടു വില്ക്കണമെന്നു പറയാന്‍ നിനക്കെങ്ങനെ തോന്നീടാ? ആരാ നിനക്കീ ദുര്‍ബുദ്ധി ഉപദേശിച്ചുതന്നത്?”
“ആരും ഉപദേശിച്ചതല്ല. പട്ടണത്തിലാവുമ്പം എനിക്കു വരാനും പോകാനും സൗകര്യമാണല്ലോന്ന് കരുതി പറഞ്ഞതാ . അതുമല്ല, ഈ പഴഞ്ചന്‍ വീട്ടില്‍ ഇനിം കിടക്കുകാന്നു പറഞ്ഞാല്‍ എന്‍റെ ഇപ്പോഴത്തെ നിലയ്ക്കും വിലയ്ക്കും മോശമല്ലേ ?”
“അത്ര കുറച്ചിലാണെങ്കില്‍ നീയും കെട്ട്യോളും കൂടി പൊയ്‌ക്കോ. ഞാനും അനുവും ഇവിടെ കഴിഞ്ഞോളാം. ഞങ്ങള്‍ക്കൊരു കുറച്ചിലുമില്ല.”
“അമ്മ ചൂടാവാതെ. ഞാനൊരഭിപ്രായം പറഞ്ഞെന്നേയുള്ളൂ. അമ്മയ്ക്കിഷ്ടമില്ലെങ്കില്‍ പോകുന്നില്ല.”
“ഇഷ്ടമില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, മരിക്കുന്നതുവരെ ഞാനീ വീട്ടിലേ താമസിക്കൂ. എന്റെ കെട്ടിയോൻ ഉണ്ടാക്കിയ വീടാ ഇത് “
ടോണി പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മിണ്ടിയിട്ട് കാര്യമില്ലെന്നു തോന്നി.
രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ അമ്മയുടെ തീരുമാനം ടോണി ആതിരയെ അറിയിച്ചു.
”ഈ പഴഞ്ചന്‍ വീട്ടില്‍ അമ്മ തനിയെ താമസിച്ചോട്ടെ. എനിക്കു വയ്യ ഈ കുടിലില്‍ കിടക്കാന്‍.
അമ്മയ്ക്കു വാശിയാണെങ്കില്‍ എനിക്കും വാശിതന്നെ. ഇങ്ങനെയൊരു മൂശേട്ട തള്ള ”
“അമ്മയേക്കുറിച്ചങ്ങനെയൊന്നും പറയരുത്. തറവാട് വില്ക്കാന്‍ ആര്‍ക്കാ മനസ്സുണ്ടാവുക? ഒരുപാടുകാലം ചവിട്ടിനടന്ന മണ്ണല്ലേ?”
“മണ്ണും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അമ്മ ഇവിടെ കിടന്നോട്ടെ . എനിക്കു വയ്യ ഈ കുശിനാപ്പില്‍ കഴിയാന്‍. തല്ക്കാലം നമുക്ക് ഒരു വാടക വീട്ടിലേക്കു മാറാം “
“അമ്മയെ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടോ ?”
”ടോണിക്ക് അമ്മയാണോ ഞാനാണോ വലുത് ?”
“എനിക്കു രണ്ടുപേരും ഒരുപോലാ .”
“അതാ കുഴപ്പം . അമ്മേടെ കാലിന്റെ ചുവട്ടീന്നു മാറാനുള്ള കരുത്തില്ല. എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ആണാണെന്നു പറഞ്ഞു നടക്കുന്നേ ?”
“ഞാനൊന്നുകൂടി അമ്മയോടു സംസാരിച്ചുനോക്കാം.”
“പോത്തിന്‍റെ ചെവീല്‍ വേദമോതിയിട്ടെന്താ കാര്യം ?”
ആതിര കലിതുള്ളി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു . ടോണി കൈ എടുത്തു അവളെ ചുറ്റി തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് കിടത്താൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ ഈർഷ്യയോടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി .
ടോണിക്കു വിഷമം തോന്നി .ചെകുത്താനും കടലിനും ഇടയിലായിപോയല്ലോ താൻ . ആതിര പിടിവാശിക്കാരിയാണ്. അവള്‍ എന്താഗ്രഹിച്ചാലും അതു നടത്തിയേ അടങ്ങൂ.
ഒരുകണക്കിന് അവള്‍ പറയുന്നതല്ലേ ശരി എന്ന് ഓർത്തു . പട്ടണത്തിലേക്കു താമസം മാറ്റുന്നതല്ലേ തനിക്കും സൗകര്യം?
എങ്ങനെയും അമ്മയെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കണം.
പിറ്റേന്ന് ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ടോണി ഒരിക്കല്‍കൂടി അമ്മയോട് ഈ കാര്യം പറഞ്ഞു.
ആഗ്നസിന് അതു ചിന്തിക്കാനേ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അവര്‍ സമ്മതിക്കുന്നില്ലെന്നു കണ്ടപ്പോള്‍ ടോണിക്കു ദേഷ്യം വന്നു.
“പഴയ തറവാടും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അമ്മ ഇവിടിരുന്നോ. ഒരു വലിയ കാറ്റുവീശിയാല്‍ ഇടിഞ്ഞുവീഴും ഈ ചെറ്റപ്പുര. മുഴുവന്‍ ചിതലെടുത്തിരിക്ക്വല്ലേ?”
”ഇപ്പഴാണോ ഇതൊരു ചെറ്റപ്പുരയായിട്ട് നിനക്ക് തോന്നിയത് ? പെണ്ണ് കെട്ടിയാൽ മനുഷ്യൻ ഇങ്ങനെ മാറിപ്പോകുവോ ?
ആഗ്നസ് മകനെ തുറിച്ചു നോക്കി.
അടുത്ത മുറിയില്‍നിന്ന് ആതിര ഒരു കൊടുങ്കാറ്റുപോലെ പാഞ്ഞുവന്നിട്ട് പറഞ്ഞു:
“എന്തായാലും ഞങ്ങളിനി ഈ വീട്ടിൽ താമസിക്കാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല . ഒന്നുകില്‍ അമ്മയ്ക്കു ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വരാം. അല്ലെങ്കില്‍ തനിയെ ഇവിടെ താമസിക്കാം. എന്താ വേണ്ടതെന്ന് അമ്മ തീരുമാനിച്ചോ.”
“നീയാരാടി ഇതു പറയാന്‍?” ആഗ്നസ് ആതിരയുടെ നേരെ ചീറി. “എന്‍റെ മകന്‍ പറയട്ടെ എന്നെ വേണോ വേണ്ടായോന്ന് . കെട്ടിവന്ന പെണ്ണ് എന്നെ ഭരിക്കാൻ വരണ്ട. “
“ചോദിക്ക് ടോണി വരുന്നോ ഇല്ലായോന്ന് .”
ആതിര ടോണിയുടെ ചുമലിൽ പിടിച്ചു ഒരുന്തു കൊടുത്തു.
ടോണി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല .അതുകണ്ടപ്പോൾ അതിരക്ക് കലി കൂടി.
”ങും ..നട്ടെല്ലില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ .അമ്മേടെ വാലിൽ തൂങ്ങി നടന്നോ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ. ”
ചവിട്ടി തുള്ളിക്കൊണ്ടു അവൾ അവളുടെ മുറിയിലേക്കുപോയി. ടോണി ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് മുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ ആതിര രോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
” ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളില്‍ ഈ വീട്ടില്‍നിന്നു താമസം മാറ്റണം. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ എന്റെ വഴിക്ക് പോകും ”
അത് പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ പോയി കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു.
ടോണി ശാന്തമാക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ വാശിയിലായിരുന്നു .
അയാൾ ആശുപത്രിയിൽ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവള്‍ ഫോണ്‍ ചെയ്ത് പപ്പയോട് കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. പാപ്പച്ചനും അവളുടെ പക്ഷത്തായിരുന്നു.
“ഞാന്‍ ടോണിയോടു പറഞ്ഞു നോക്കാം മോളേ…”
പാപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു.
“നോക്കിയാൽ പോര. ടോണിയെക്കൊണ്ട് പപ്പ സമ്മതിപ്പിക്കണം. ഇനി ഒരു നിമിഷംപോലും എനിക്കിവിടെ കഴിയാന്‍ വയ്യ.”
“ഓകെ. ഓകെ. ഞാനിപ്പത്തന്നെ അവനെ വിളിക്കാം.”
പാപ്പച്ചൻ നല്ലവാക്കുകൾ പറഞ്ഞു .അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു
ഫോൺ കട്ടിലിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് ആതിര വന്നു കസേരയിലേക്കു ചാരി പല്ലുഞെരിച്ചു. .
ആഗ്നസ് വല്ലാത്ത മനോവ്യഥയിലായിരുന്നു.
തറവാടുവിറ്റിട്ടു പട്ടണത്തിലേക്ക് താമസം മാറ്റുന്ന കാര്യം ചിന്തിക്കാനേ കഴിയുമായിരുന്നില്ല അവര്‍ക്ക്.
പക്ഷേ…ടോണി പോയാല്‍…?
തനിച്ചു താമസിക്കാൻ പറ്റുമോ തനിക്ക് ഇവിടെ ?
പോകുമോ അവന്‍?
അമ്മയെ ഇട്ടിട്ട് അവന്‍ പോകുമോ?
ആഗ്നസ് ഒന്നു നെടുവിര്‍പ്പിട്ടു.
അന്ന് പകൽ മുഴുവൻ ആതിര മുറിക്കുള്ളിൽ തനിച്ചിരുന്നു . ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ആഗ്നസ് ചെന്ന് വിളിച്ചെങ്കിലും അവൾഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്ക് ചെല്ലാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല .ആവശ്യമുള്ള ഭക്ഷണം ഒരു പ്ളേറ്റിൽ എടുത്തുകൊണ്ടു വന്നു കിടപ്പുമുറിയിലിരുന്നു കഴിച്ചു.
രാത്രിയില്‍ ടോണി വന്നപ്പോള്‍ ആതിര ചോദിച്ചു.
“പപ്പ വിളിച്ചിരുന്നോ?”
“ഉം.” നിർവികാരമായി മൂളി
“എന്തു തീരുമാനിച്ചു?”
“അമ്മയെ പിണക്കിയിട്ടു മാറണോ?”
“വേണ്ട. ടോണി അമ്മേടെ കൂടെ ഇവിടെ താമസിച്ചോ. ഞാനെന്‍റെ പപ്പേടെ കൂടെ അവിടെയും താമസിച്ചോളാം. കാണണമെന്ന് തോന്നുമ്പം അങ്ങോട്ട് വന്നാൽ മതി “
“സാവകാശം അമ്മയെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി സമ്മതിപ്പിക്കാം.”
“ആ തള്ളയോടു അവിടെ അടങ്ങിയിരിക്കാന്‍ പറ. സംസ്കാരമില്ലാത്ത ജന്തു …”
“പതുക്കെ പറ. ..അമ്മ കേള്‍ക്കും. “
“കേട്ടാലെന്താ? എന്‍റെ തല വെട്ടിക്കളയുമോ?”
ടോണി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“നാളെ ഞാനെന്‍റെ വീട്ടില്‍പ്പോക്വാ. ഇനി ഈ ചെറ്റപ്പുരയിലേക്കു ഞാനില്ല . പുതിയ വീട്ടിലേക്കു താമസം മാറ്റിയിട്ടേ ഞാന്‍ വരൂ.”
ടോണി അപ്പോഴും മിണ്ടിയില്ല.
വികാരവിക്ഷുബ്ധമായിരുന്നു അയാളുടെ മനസ്സ്.
പ്രശ്നം ഇത്രത്തോളം ഗുരുതരമാകുമെന്ന് ചിന്തിച്ചില്ല.
അമ്മയേയും പെങ്ങളെയും ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് ഭാര്യയോടൊപ്പം മാറിത്താമസിക്കുക എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ നാട്ടുകാരെന്തു വിചാരിക്കും? കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒരുവർഷം പോലും തികയുന്നതിനുമുമ്പേ ഇങ്ങനെയൊരു മാറ്റം വേണോ?
ടോണി ആതിരയോട് തന്‍റെ മനോവേദന പറഞ്ഞു. ആതിര സമാധാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
“നാട്ടുകാര് തെറ്റായി ഒന്നും വിചാരിക്കില്ല ടോണി. അഥവാ വിചാരിച്ചാല്‍ നമുക്കെന്താ ചേതം?”
ടോണി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
പിറ്റേന്ന് ആതിര അവളുടെ വീട്ടില്‍ പോയി. ടോണി എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും അനുസരിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല അവൾ .
അതോടെ ടോണി കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥനായി കാണപ്പെട്ടു.
വൈകാതെ ആതിരയുടെ പപ്പ പാപ്പച്ചൻ പട്ടണത്തിൽ നല്ലൊരു വീട് വാടകയ്ക്ക് എടുത്തു. കുറെ ഫര്‍ണിച്ചറുകളും വാങ്ങിയിട്ടു. ആതിരയ്ക്കു സന്തോഷമായി. അവള്‍ ടോണിയെ വിളിച്ചു സന്തോഷ വാർത്ത പറഞ്ഞു.
“അടുത്തയാഴ്ചതന്നെ നമുക്കങ്ങോട്ടു മാറണം ടോണി.”
“അമ്മ സമ്മതിക്കുന്നില്ല ആതിരേ ”
” ഒരു കണക്കിനു അമ്മ വരാതിരിക്കുന്നതാ നല്ലത്. നമുക്കൊരു ശല്യാവില്ലല്ലോ. ഇഷ്ടമുള്ളപ്പം പോകാനും വരാനും ആരുടെയും അനുവാദം ചോദിക്കേണ്ടല്ലോ . ടോണി ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്ക് “
“ഈ വീട്ടിൽ ആണായിട്ട് ഞാൻ മാത്രമല്ലേയുള്ളൂ. അമ്മയെ നോക്കേണ്ടത് എന്റെ കടമയല്ലേ .”
“നോക്കേണ്ടെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ? അമ്മ വരുന്നെങ്കിൽ വന്നോട്ടെ . എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളുമുള്ള നല്ല വീടാ. ടോണിക്ക് ഹോസ്പിറ്റലില്‍ പോകാനും വരാനും വളരെ എളുപ്പമാ. “
ആതിര പിന്നെയും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോള്‍ ടോണി സമ്മതം മൂളി.
താമസിയാതെ ടോണിയും ആതിരയും പട്ടണത്തിലെ വാടക വീട്ടിലേക്കു താമസം മാറ്റി ..ആഗ്നസും അനുവും കൂടെ പോകാൻ തയ്യാറായില്ല .
.നിറകണ്ണുകളോടെയാണ് ടോണി അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു പടി ഇറങ്ങിയത് . അവർ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആഗ്നസും അനുവും നെഞ്ചുപൊട്ടി കരഞ്ഞു.
” നമ്മൾ രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങൾ മാത്രം എങ്ങനെ ഇവിടെ കഴിയും അമ്മേ? ”
അനുവിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ആഗ്നസിന്‌
(തുടരും)

രചന : ഇഗ്‌നേഷ്യസ് കലയന്താനി (copyright reserved )
ഈ നോവലിന്റെ മുൻ അദ്ധ്യായങ്ങൾ വായിക്കാൻ ഈ ലിങ്കിൽ പോകുക

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 1

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 2

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 3

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 4

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 5

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 6

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 7

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 8

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 9

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 10

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 11

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 12

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 13

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 14

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 15

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 16

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 17

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 18

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 19

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 20

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 21

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 22

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 23

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 24

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 25

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 26

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 27

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 28

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം29

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം30

കഥ ഇതുവരെ-
അയല്‍വാസികളായ ടോണിയും ജാസ്മിനും കൗമാരപ്രായം മുതല്‍ പ്രണയബദ്ധരായിരുന്നു. അവർ അത് രഹസ്യമായി സൂക്ഷിച്ചു. ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ പേരില്‍ ടോണി പിന്നീട് ജാസ്മിനെ കൈയൊഴിഞ്ഞു. മനംനൊന്ത് ജാസ്മിന്‍ ആത്മഹത്യയ്ക്കു ശ്രമിച്ചു. മെഡിക്കല്‍ പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ടോണി ഡോക്ടറായി ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചു . നാട്ടിൽ ജാസ്മിനെപ്പറ്റി അപവാദങ്ങൾ പെരുകിയപ്പോൾ ജാസ്മിനും അമ്മയും വീടും പുരയിടവും വിറ്റ് ഹൈറേഞ്ചില്‍ കുറുക്കന്‍മല എന്ന കുഗ്രാമത്തില്‍ പുതിയ വീടു വാങ്ങി താമസമാക്കി. കുറുക്കന്‍മലയുടെ പുരോഗതിക്കായി ജാസ്മിന്‍ കർമ്മ രംഗത്തിറങ്ങി. (തുടര്‍ന്നു വായിക്കുക)

ആശുപത്രിയിലെ ഡ്യൂട്ടികഴിഞ്ഞു ഡോക്ടര്‍ ടോണി തിരിച്ചു വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ രാത്രി എട്ടുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
ഡൈനിംഗ് റൂമിലെ കസേരയിലിരുന്ന് അനു വിവാഹക്ഷണക്കത്തുകള്‍ കവറിനുള്ളിലാക്കി മേല്‍വിലാസമെഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ആഗ്നസ് അടുക്കളയില്‍ കറി ചൂടാക്കുന്ന തിരക്കിലും .
കുളി കഴിഞ്ഞു തല തുവര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു ടോണി ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്കു വന്നപ്പോള്‍ ആഗ്നസ് ഡൈനിംഗ് ടേബിളില്‍ അത്താഴ വിഭവങ്ങള്‍ നിരത്തുകയായിരുന്നു.
ടർക്കി ടവൽ കൊണ്ട് തല നന്നായി തുവർത്തിയിട്ടു ടോണി കൈകഴുകി കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു .
“കല്യാണത്തിനു മേരിക്കുട്ടിയെയും ജാസ്മിനെയും വീട്ടില്‍പ്പോയി ക്ഷണിക്കണ്ടേ മോനേ?”
ടോണിയുടെ പ്ലേറ്റിലേക്കു കറി വിളമ്പുന്നതിനിടയില്‍ ആഗ്നസ് ചോദിച്ചു.
“ഓ അതിന്‍റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ലമ്മേ. അവരങ്ങു മലമുകളിലല്ലേ. പോയാലും കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടാ. ഒരു ഇൻവിറ്റേഷൻ കാര്‍ഡിട്ടാല്‍ മതി.”
ചോറിലേക്ക് മീൻ ചാറ് ഒഴിച്ചിട്ടു ടോണി നന്നായി കുഴച്ചു . .
“പത്തിരുപത്തഞ്ചു വര്‍ഷം ഒരു കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളെപ്പോലെ കഴിഞ്ഞവരല്ലേ. നിന്‍റെ കല്യാണം കൂടണമെന്ന് മേരിക്കുട്ടിക്കും ജാസ്മിനും ഒരുപാട് ആഗ്രഹം കാണും.”
മകന്റെ മറുപടി കേൾക്കാൻ ആഗ്നസ് കാതുകൂർപ്പിച്ചു.
“ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കില്‍ കാര്‍ഡ് കിട്ടുമ്പം അവരു വരും അമ്മേ. അതിനു നേരിട്ടുപോയി വിളിക്കണോന്നില്ല.”
“അതു പോര ചേട്ടായി.” അനു ഇടയ്ക്കു കയറി പറഞ്ഞു: “നമ്മുടെ വീട്ടിലെ ആദ്യത്തെ കല്യാണമല്ലേ. നേരിട്ടു ചെന്നു വിളിക്കണം. അതാ അതിന്‍റെ മര്യാദ. മാത്രമല്ല, നമ്മള്‍ ഇതുവരെ ആ വീട്ടിലൊന്നു പോയിട്ടുമില്ലല്ലോ. ജാസേച്ചിയേം മേരിയാന്‍റിയേം കാണണമെന്ന് എനിക്കൊത്തിരി ആഗ്രഹമുണ്ട്.”
“നിനക്കത്ര ആഗ്രഹമാണെങ്കില്‍ നീയും അമ്മേം കൂടി പോയി വിളിച്ചോ. എനിക്കാശുപത്രീല്‍ പിടിപ്പതു പണിയുണ്ട്.” ടോണിയുടെ സ്വരത്തിലെ നീരസം ആഗ്നസ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു .
ആഗ്നസും അനുവും മിഴിയോടു മിഴിനോക്കി. ടോണിക്കെന്തു പറ്റി? ഡോക്ടറായി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്‍ ആകെ മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു. സംസാരത്തില്‍ പോലും ഒരുപാട് മാറ്റം !
ആഗ്‌നസ് പിന്നെയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല .
ഒന്നും മിണ്ടാതെയിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് ടോണി എണീറ്റു കൈകഴുകി അവന്‍റെ റൂമിലേക്കു പോയി.

അടുത്തമാസം പന്ത്രണ്ടാം തീയതിയാണ് വിവാഹം. വധു അബ്കാരി കോണ്‍ട്രാക്ടര്‍ പാപ്പച്ചന്‍റെ മകള്‍ ആതിര. ആതിര കാഴ്ച്ചയിൽ ഒരുപാട് സുന്ദരിയല്ല. ഇരുനിറം. പൂച്ചവാലുപോലെ ഇത്തിരി മാത്രം മുടി. തടിച്ച ശരീരം. ഡിഗ്രി കഷ്ടിച്ചാണു പാസ്സായത്.
ടോണിക്ക് ഈ ആലോചനയില്‍ അത്ര താത്പര്യമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ, പണത്തിന്‍റെ മുമ്പില്‍ ആഗ്നസ് വീണുപോയി. ടോണിയുടെ പഠനത്തിനും മറ്റുമായി ഒരുപാട് രൂപ കടമെടുക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു. അതൊക്കെ വീട്ടണ്ടേ? പുതിയൊരു വീട് പണിയണ്ടേ ? പണത്തേക്കാള്‍ വലുതല്ലല്ലോ സൗന്ദര്യം . ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ് ആഗ്‌നസ് ചിന്തിച്ചത് .

സ്ത്രീധനമായി രണ്ടുകോടി രൂപയും ഒരു ഹോണ്ട സിറ്റി കാറുമാണ് ഓഫർ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. അതൊരു വലിയ തുകയാണെന്ന് ആഗ്‌നസ് ചിന്തിച്ചു. അമ്മയുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിന് ഒടുവില്‍ വഴങ്ങുകയായിരുന്നു ടോണി.
ടൗണിലെ പള്ളിയിലാണ് വിവാഹം. വിവാഹത്തിന്‍റെ ചെലവുകളെല്ലാം പാപ്പച്ചന്‍ വഹിച്ചുകൊള്ളാമെന്ന് ഏറ്റപ്പോൾ ആഗ്നസിന് പിന്നൊന്നും ചിന്തിക്കാനുണ്ടായിരുന്നില്ല .

“നമുക്കു രണ്ടുപേര്‍ക്കുംകൂടി ശനിയാഴ്ച കുറുക്കന്‍മലയ്ക്കുപോയാലോ അമ്മേ? കല്യാണവും വിളിക്കാം, അവരുടെ വീടും സ്ഥലവുമൊന്നു കാണുകയും ചെയ്യാം.” – അനു അവളുടെ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞു.
“പോകാം മോളെ. കൊച്ചുന്നാളില്‍ ഒരുപാടു തവണ അവനെ ചുമന്നോണ്ടു നടന്നിട്ടുള്ളതാ മേരിക്കുട്ടി. പെരുന്നാളിനും മറ്റും കൊണ്ടുപോയി എന്തുമാത്രം കളിപ്പാട്ടങ്ങളും മിട്ടായിയും വാങ്ങിച്ചുകൊടുത്തിരിക്കുന്നു. എനിക്കതൊന്നും മറക്കാൻ പറ്റുകേല . നമുക്ക് നേരിട്ടു ചെന്നു വിളിക്കണം. ഇല്ലെങ്കില്‍ അതു നന്ദികേടാ.”
ആഗ്നസിനും അനുവിന്‍റെ അതേ അഭിപ്രായമായിരുന്നു.
”ചേട്ടായി വരുന്നില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട . നമുക്ക് പോകാം അമ്മേ. അല്ലെങ്കിലും ചേട്ടായിക്ക് ഈയിടെയായി വല്യഗമയാ . ഇപ്പം എന്നോട് മിണ്ടാൻ പോലും വല്യ വാലാ ”
ആഗ്‌നസ് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല .

ശനിയാഴ്ച രാവിലെ അവര്‍ കുറുക്കന്‍ മലയിലേക്കു തിരിച്ചു. വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും പോകുന്ന, കുത്തനെയുള്ള റോഡുകണ്ടപ്പോള്‍ അനുവിനു ഭയം തോന്നി. ഈ കുന്നിന്‍റെ നെറുകയിലാണോ ആഗ്നസ് ആന്‍റിയുടെ താമസം? ഹോ ! വല്ലാത്ത മല തന്നെ !

കുറുക്കന്‍ മലയിലെത്തിയപ്പോള്‍ നേരം മൂന്നുമണി. അഡ്രസ് എഴുതിയ കടലാസ് കൈവശമുണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍ വീടു കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നില്ല.
ഓട്ടോറിക്ഷയില്‍ മുറ്റത്തു വന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ആഗ്നസിനു സംശയം തോന്നി. ഇതുതന്നെയാണോ വീട്? ഒരുപാട് പഴയ വീടാണല്ലോ!
ഡോര്‍ ബെല്ലിന്‍റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോള്‍ അടുക്കളയില്‍ ചായ തിളപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന മേരിക്കുട്ടി ടർക്കി ടവ്വലിൽ കൈതുടച്ചിട്ടു വേഗം വന്ന് വരാന്തയിലേക്കുള്ള വാതില്‍ തുറന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി ആഗ്നസിനെയും അനുവിനെയും കണ്ടതും അവരുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.
“കര്‍ത്താവേ, ഇതാര്!” അതിശയത്തോടെയും അതിലേറെ ആഹ്ലാദത്തോടെയും മേരിക്കുട്ടി വരാന്തയിലേക്കിറങ്ങി അനുവിനെ തന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു : “എന്‍റെ അനുക്കുട്ടിയല്ലേ ഇത്! എത്ര നാളായി കണ്ടിട്ട്. ഞങ്ങള്‍ എന്നും നിങ്ങളുടെ കാര്യം പറയുമായിരുന്നു .” ആഗ്നസിനെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മേരിക്കുട്ടി ചോദിച്ചു:
“ടോണി വന്നില്ലേ?”
“ഇല്ല . അവന് ആശുപത്രീല്‍ പിടിപ്പതു പണിയാ. നിന്നു തിരിയാന്‍ നേരമില്ല. പുതിയ ആശുപത്രിയാ . അവിടുത്തെ മുഖ്യ ഡോക്ടറാ. ”
“ജാസേച്ചി എവിടെ?” – അനു നാലുചുറ്റും നോക്കിയിട്ടു ചോദിച്ചു.
“എന്‍റെ മോളേ അവളിപ്പം ഇവിടുത്തെ വല്ല്യ നേതാവാ. പൊതുപ്രവര്‍ത്തനോം പ്രസംഗോം ഒക്കെയായിട്ടു നടക്ക്വാ ആള്. ഇവിടുത്തെ പിള്ളേരുടെ കണ്ണിലുണ്ണിയാ. ഇന്നെന്തോ പള്ളീല് മീറ്റിംഗുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞ് രാവിലെ പോയതാ. അതെങ്ങനാ ഇപ്പം വീട്ടിലിരിക്കാന്‍ നേരമില്ലല്ലോ അവൾക്ക് ”
“ചിത്തിരപുരത്തു മിണ്ടാമൂളിയായി നടന്ന പെണ്ണ് ഇവിടെ വന്ന് ഈ നാട്ടുകാരെ മുഴുവൻ കൈയിലെടുത്തെന്നോ ? അത്ഭുതമായിരിക്കുന്നല്ലോ ?” – ആഗ്നസ് ചിരിച്ചു.
“ഈ നാട്ടുകാരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പെണ്ണാ അവളിപ്പം . പള്ളീലെ അച്ചനും വല്യ കാര്യമാ . കെ സി വൈ എൽ ന്‍റെ യൂണിറ്റ് പ്രസിഡന്റാ. കഴിഞ്ഞ ഞായറാഴ്ച്ച അവളുടെ പ്രസംഗം ഉണ്ടായിരുന്നു പള്ളീൽ . എല്ലാവരും എന്തൊരു കയ്യടിയായിരുന്നെന്നോ . ഞാൻ പോലും അതിശയിച്ചു പോയി, ഇങ്ങനെ പ്രസങ്ങിക്കാൻ ഇവൾ എങ്ങനെ പഠിച്ചൂന്ന് ഓർത്ത് . ” ഒന്ന് നിറുത്തിയിട്ട് മേരിക്കുട്ടി തുടർന്നു : ”എന്റെ ആനീ ചിത്തിരപുരത്തെ ആളുകളെപ്പോലെയല്ല ഇവിടുള്ളോര്. നല്ല സ്നഹമുള്ള മനുഷ്യരാ. എന്തു സഹായവും ചെയ്യും. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇന്നുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ങ്ഹ…വന്ന കാലിൽ നിൽക്കാതെ . നിങ്ങളകത്തേക്കു കേറി ഇരിക്ക്.”
മേരിക്കുട്ടി അവരെ അകത്തേക്കു വിളിച്ചു സ്വീകരണമുറിയില്‍ കയറ്റി ഇരുത്തി. അഭിമുഖമായി മേരിക്കുട്ടിയും ഇരുന്നിട്ട് വീട്ടിലെയും നാട്ടിലെയും വിശേഷങ്ങള്‍ തിരക്കി.
മേരിക്കുട്ടി വീടുവിറ്റു പോന്നതിനുശേഷം ചിത്തിരപുരം ഗ്രാമത്തിലുണ്ടായ വിശേഷങ്ങള്‍ ഒന്നൊഴിയാതെ പറഞ്ഞു കേള്‍പ്പിച്ചു ആഗ്നസ്. കുറുക്കന്‍ മലയിലെ വിശേഷങ്ങള്‍ മേരിക്കുട്ടിയും പറഞ്ഞു.

അവര്‍ വിശേഷങ്ങള്‍ പങ്കുവച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ജാസ്മിന്‍ കയറി വന്നു. ആഗ്നസിനെയും അനുവിനെയും കണ്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് അതിശയവും ആഹ്ലാദവും.
“ഇതു സര്‍പ്രൈസായിരിക്കുന്നല്ലോ?” ഓടിവന്നു അനുവിന്റെ കവിളിൽ ഇരുകരങ്ങളും ചേർത്തിട്ടു പറഞ്ഞു : ”എന്‍റെ അനൂട്ടിയുടെ മുഖം ഒരുപാടങ്ങു മാറിപ്പോയല്ലോ. ഇപ്പം നല്ല സുന്ദരിക്കുട്ടിയായീട്ടോ.”
അവളുടെ കരം പിടിച്ചിട്ടു തിരിഞ്ഞു ആഗ്നസിന്‍റെ നേരേ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“സുഖാണോ ആന്‍റീ?”
“സുഖാണോന്നു ചോദിച്ചാ സുഖാ. സുഖം അല്ലേന്നു ചോദിച്ചാ അല്ല. സുഖവും ദുഃഖവുമൊക്കെ ഇങ്ങനെ മാറീം മറിഞ്ഞും വരുകല്ലേ . മോള് ഒരുപാട് ക്ഷീണിച്ചു പോയല്ലോ.”
“അതെങ്ങനാ വീട്ടിലിരിക്കാന്‍ നേരമുണ്ടോ അവള്‍ക്ക്. വെയിലുംകൊണ്ടു നടപ്പല്ലേ ഓരോ കാര്യത്തിനായിട്ട്. പള്ളീലെ അച്ചന്റെ അടുത്ത ആളാ. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അച്ചന്‍ ഇവളെയാ ഏല്പിക്കുന്നത് . ” – മേരിക്കുട്ടി പറഞ്ഞു.
“ഇന്നെന്തായിരുന്നു പള്ളീല്?” ആഗ്നസ് ചോദിച്ചു
” ഇവിടുത്തെ കൃഷിക്കാര്‍ക്കായിട്ട് സ്വാശ്രയ വിപണിയെക്കുറിച്ചൊരു ക്ലാസുണ്ടായിരുന്നു ആന്റി. . കൃഷി ഓഫീസറാ ക്ലാസെടുത്തത്. ഇവിടുള്ളോര് പാവങ്ങളായതുകൊണ്ട് അവര്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഉല്പന്നങ്ങള്‍ നിസ്സാരവിലയ്ക്ക് പട്ടണത്തിലുള്ളോരു വന്നു പറ്റിച്ചു വാങ്ങിച്ചോണ്ടു പോകും. അതുകൊണ്ട് ഇടനിലക്കാരില്ലാതെ അവരുടെ കാര്‍ഷികവിളകള്‍ ഇവിടെ ത്തന്നെ സംഭരിച്ചു ലേലം ചെയ്തു വില്‍ക്കാനുള്ള ഒരു സംവിധാനം ഒരുക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാ ഞങ്ങൾ ഇപ്പം .”
“അതു നല്ല കാര്യാ മോളേ. നാട്ടുകാര്‍ക്കു ഗുണമുള്ള കാര്യങ്ങളു ചെയ്താല്‍ അവര്‍ അതിന്‍റെ നന്ദീം സ്നേഹോം കാണിക്കും.” – ആഗ്നസ് പറഞ്ഞു.
“ഇവിടുള്ളോര്‍ക്ക് എന്നെ ഇപ്പം വല്യ ഇഷ്ടാ ആന്‍റീ. ങ്ഹ… നീയിപ്പം പഠിക്കുന്നുണ്ടോ കൊച്ചേ ?”
ജാസ്മിന്‍ അനുവിന്‍റെ നേരേ തിരിഞ്ഞു.
”കുറച്ചുനാളു കമ്പ്യൂട്ടറു പഠിച്ചു. ഇപ്പം ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടില്‍ ടീച്ചറായിട്ടു ജോലി ചെയ്യ്വാ.”
“ങ്ഹാഹാ… ടീച്ചറാണോ. മിടുക്കി.”
അവര്‍ കുശലം പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള്‍ മേരിക്കുട്ടി പോയി ചായ ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടുവന്നു. ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ട് ജാസ്മിന്‍ അനുവിനോടു പറഞ്ഞു:
“വാ. നമുക്കൂ ഈ സ്ഥലമൊക്കെ ഒന്നു ചുറ്റിക്കറങ്ങി കണ്ടിട്ടു വരാം. നല്ല രസമാ കാണാന്‍.”
അനുവിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ പുറത്തേക്കു പോയി. ആ പ്രദേശമാകെ ചുറ്റി നടന്ന് അവളെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അനുവിന് ആ പ്രദേശം ഇഷ്ടമായി. പ്രത്യേകിച്ച് പാറയുടെ മുകളില്‍നിന്നു താഴേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ താഴ്വാരത്തു കാണുന്ന ദൃശ്യങ്ങള്‍.
“ഒരാഴ്ച ഇവിടെ താമസിച്ചിട്ടു പോയാ മതീട്ടോ.” പാറപ്പുറത്ത് കാറ്റുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ജാസ്മിന്‍ പറഞ്ഞു.
“നല്ല കാര്യായി.” അനു ചിരിച്ചു.
ചിരിയും തമാശകളും വിശേഷങ്ങളുമായി ഒരുപാടു നേരം അവര്‍ പാറപ്പുറത്തു ചിലവഴിച്ചു. തിരിച്ചു വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ മേരിക്കുട്ടി ജാസ്മിനെ വഴക്കു പറഞ്ഞു. കപ്പ പുഴുങ്ങിയതും മീന്‍കറിയും ടേബിളില്‍ നിരത്തി കാത്തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് നേരമേറെയായിരുന്നു.
കൈകഴുകിയിട്ട് അനുവും ജാസ്മിനും ടേബിളിനരികില്‍ കസേരയിലിരുന്നു. കപ്പ തിന്നുന്നതിനിടയില്‍ ആഗ്നസ് ജാസ്മിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു:
“അറിഞ്ഞായിരുന്നോ. ടോണീടെ കല്യാണമാ. അടുത്ത മാസം പന്ത്രണ്ടാംതീയതി. അതിനു ക്ഷണിക്കാന്‍ കൂടിയാ ഞങ്ങളിപ്പം വന്നത്.”
ജാസ്മിന്‍ ഒരു നിമിഷനേരം നിശ്ചലമായി.
“അനു പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ?” – ആഗ്നസ് ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല.”
“അമ്മ പറയട്ടേന്നോര്‍ന്ന് ഞാനക്കാര്യം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലമ്മേ .” അനു പറഞ്ഞു.
ആഗ്നസ് എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വിശദീകരിച്ചു. എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.
“രണ്ടുപേരും തലേന്നു തന്നെ എത്തിയേക്കണം. ടോണി പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”
“ഉം.”
ദുര്‍ബലമായി അവൾ തലകുലുക്കി. ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് എണീറ്റു കൈകഴുകിയിട്ട് അവള്‍ വരാന്തയിലെ കസേരയില്‍ പോയി ഇരുന്നു. പിന്നീട് ആരോടും അധികം സംസാരിച്ചില്ല അവള്‍.
രാത്രി ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നപ്പോള്‍ ജാസ്മിന്‍റെ ഹൃദയം തേങ്ങുകയായിരുന്നു . ഒരുപാടുകാലം മനസ്സില്‍ കൊണ്ടുനടന്ന രൂപം ഇനി മറ്റൊരാളുടെ സ്വന്തമാകുന്നു . ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ചങ്കിനകത്ത് എവിടെയോ ഒരു നൊമ്പരം.
എന്തിനാണ് താൻ നൊമ്പരപ്പെടുന്നത്? മനസാക്ഷി അവളോട് ചോദിച്ചു. ഹൃദയത്തിൽ നിന്നു പണ്ടേ എടുത്തു മാറ്റിയതല്ലേ ആ ചിത്രം ? പിന്നെന്തിനു വിഷമിക്കണം ? അയാളിനി വേറെ പെണ്ണിനെ കല്യാണം കഴിച്ചു സുഖായിട്ടു ജീവിക്കട്ടെ. സ്നേഹവും സൗന്ദര്യവും സമ്പത്തുമുള്ള പെണ്ണിനെ. താൻ എന്തിന് അതിൽ ദുഖിക്കണം ? മനസിനെ പിടിച്ചുകെട്ടാൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു ജാസ്മിൻ. .
ഒരു ദീര്‍ഘശ്വാസം വിട്ടിട്ട് അവള്‍ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.
പിറ്റേന്നു രാവിലെ പ്രഭാതഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് ആഗ്നസും അനുവും യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു.

പതിനൊന്നാം തീയതി രാത്രി ജാസ്മിനുറക്കം വന്നില്ല. ഓരോന്നോര്‍ത്തു നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു കിടന്നു.
നാളെയാണ് ടോണിയുടെ വിവാഹം! കല്യാണവീട്ടില്‍ ഇപ്പോള്‍ പൊട്ടിച്ചിരികളും ആഹ്ലാദാരവങ്ങളുമായിരിക്കും. നാളെ ഈ നേരത്ത് ആതിര ടോണിയുടെ നെഞ്ചില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്തു സ്വപ്നങ്ങള്‍ പങ്കുവച്ചു കിടക്കുകയാവും. ആ സ്ഥാനത്ത് താനായിരുന്നു കിടക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. ദൈവം അതിന്‌ അനുവദിച്ചില്ല . സാരമില്ല. ദൈവം വിധിച്ചത് മനുഷ്യന് മാറ്റാൻ പറ്റില്ലല്ലോ .

കല്യാണത്തിനു പോകണമെന്ന് തനിക്ക് ഒട്ടും ആഗ്രഹമില്ല. പക്ഷേ, അമ്മ സമ്മതിക്കില്ല. പോകണമെന്ന് അമ്മയ്ക്ക് നിർബന്ധം . അമ്മയുടെ സ്വന്തം മകനെപ്പോലെയാണത്രേ ടോണി. രണ്ടു ദിവസം മുമ്പേ പോകാന്‍ അമ്മ തിടുക്കം കൂട്ടിയതാണ്. എന്തായാലും അമ്മയ്ക്കൊരു കൂട്ടായി താനും പോയേ പറ്റൂ.

അവൾ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു . ഓരോന്നാലോചിച്ചു കിടന്ന് എപ്പോഴോ മയങ്ങി.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞ് അവര്‍ നാട്ടിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു. ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് മൂന്നുമണിക്കാണ് കല്യാണം. നേരേ പള്ളിയിലേക്കാണവര്‍ പോയത്. പള്ളിയിലെത്തിയപ്പോള്‍ മണി രണ്ട് നാല്പത് .
പള്ളിയങ്കണത്തില്‍ ധാരാളം ആളുകളുണ്ടായിരുന്നു ! കാറുകളുടെ പ്രളയം. പരിചയക്കാരെയും കൂട്ടുകാരെയും അഭിമുഖീകരിക്കാന്‍ വിഷമം തോന്നിയതുകൊണ്ട് ജാസ്മിൻ ആളൊഴിഞ്ഞ കോണിലേക്കു മാറിനിന്നു.

അങ്ങനെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ അലങ്കരിച്ച ഒരു കാര്‍ സാവധാനം പള്ളിമുറ്റത്തേക്ക് വരുന്നതവൾ കണ്ടു. ആ വാഹനം പള്ളി അങ്കണത്തിൽ വന്നു നിന്നു. കാറിന്‍റെ പിന്‍വാതില്‍ തുറന്ന് ആദ്യം ഇറങ്ങിയത് ആഗ്നസ്. തൊട്ടുപിന്നാലെ അനു. ആഗ്നസ് വന്നു മുന്‍വാതില്‍ തുറന്നു.

കോട്ടും സ്യൂട്ടുമണിഞ്ഞ് സുസ്മേരവദനനായി ടോണി കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ജാസ്മിന്‍റെ നെഞ്ചകം ഒന്നു പിടഞ്ഞു. കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു. തൂവാലയെടുത്ത് മിഴികള്‍ തുടച്ചിട്ട് അവൾ കീഴ്പോട്ടുനോക്കി നിന്നു . (തുടരും )

രചന : ഇഗ്‌നേഷ്യസ് കലയന്താനി (copyright reserved )
ഈ നോവലിന്റെ മുൻ അദ്ധ്യായങ്ങൾ വായിക്കാൻ ഈ ലിങ്കിൽ പോകുക

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 1

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 2

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 3

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 4

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 5

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 6

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 7

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 8

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 9

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 10

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 11

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 12

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 13

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 14

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 15

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 16

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 17

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 18

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 19

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 20

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 21

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 22

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 23

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം – നോവൽ – അദ്ധ്യായം 25